ابا گیو کو بد به ناورد طاق

نشسته ابا سروران عراق

جهان همچو برق و دوان چون براق

ز بادِ بهاری ببردی سیاق

مزن پنج نوبت درین چار طاق

که بی ششدره نیست این نه رواق

دگر ره درآمد به ملک عراق

سوی خانه خویش کرد اتفاق

زنان سمن‌سینهٔ سیم‌ساق

به‌هر کار با او کنند اتفاق

یکی گفت کاید گه اتفاق

سرود از خراسان و رود از عراق

بران شد سرانجام کار اتفاق

که سازند طاقی چو ابروی طاق

بشک از خراسان و فوم از عراق

بریشاد از ارمن بدین اتفاق

چو خورشید سر برزند زین نطاق

برآید ز دریا طراقا طراق

خبر یافت گردن‌کشی در عراق

که می‌گفت مسکینی از زیر طاق

سپهرم مدد کرد و نصرت وفاق

گرفتم به بازوی دولت عراق

شنیدم که فرمان دهان عراق

به هر گه که افتاد صبوح اتّفاق

ولی دیر دیر افتد این اتّفاق

چنین است آئین اهل عراق

ز اضداد جمعیّت و اتّفاق

ز جوزا اگر نیز شد جفت طاق

خدیوست و تکلیفِ مالایطاق

چه درمان چنین اوفتاد اتّفاق

برآورده ایوان و کاخ و رواق

پس و پیش بگرفته تیغ و چماق

شنیدم که وقتی علی الاتفاق

سفر کرد عطّار سوی عراق

که هست آن عزیز از عدول عراق

نباشد در او زَرق و مکر و نفاق

گروهی دگر کرده‌اند اتفاق

که در حد بابل شد از خویش طاق

سیه باد روی سپهر کبود

که با کینه جفت است و با مهر طاق

به عیسی مریم خری می‌دهد

به کون خری می‌دهد صد یراق