که هنگام رفتار پران عقاب

نرفت از پی اسبشان در شتاب

ز گرد سپه تیره گشت آفتاب

ز خنجر جهان بود دریای آب

فرامرز دردم برآمد ز خواب

شگفتی فرومانده از گفت باب

کشیدی ز تندی سر اندر سحاب

ندیده سرش طیر پران عقاب

رخ لاله گون از عرق پر گلاب

چو بر برگ نسرین چکیده شراب

یکی معجز از زر و یاقوت ناب

بگسترد بر روی خاک آفتاب

نیابی بدین راه یک قطره آب

از او بهره و هر یک بهری سراب

تن بارگی گشته از خوی پرآب

بر آن دشت بی آب دل پرشتاب

ز عکس رخ ساقیان در شراب

همه کاخ بد پر مه و آفتاب

به من بر شبی نگذرد بی شتاب

که من باب خود را نبینم به خواب

چو نامه بخوانی هم اندر شتاب

اگر تشنه باشی مکن رای آب

که در کابل و زابل ای جان باب

نجویی تو آرامش و خورد وخواب

گرانمایه دستان درآمد زخواب

زشادی،روانش گرفته شتاب

بدان ای جهاندیده فرخنده باب

که گر بخت را سر نیابد به خواب

خدنگش بدوزد دل آفتاب

کمندش درآرد زگردون عقاب

چراغی که برخیزد از روی آب

برآید به سوزنده پر عقاب

زبهر خورش گشت پران عقاب

بدان سان که پوشیده شد آفتاب

زبعد ثنا،داستان کتاب

بیان می کنم من ابر هر حساب

به ایران طلب کردم ایضا کتاب

ابر هر کتابی بدیدم حساب

سخن گوی این نظم بحر کتاب

اگر خواستی نا او هم بیاب