دگر گوهری کو دهد اندر آب

به تاریکی اندر چو خورشید تاب

همه کوزه و مشک ها در شتاب

بکردندی از قطر باران پر آب

به پیش اندرش حوضی از زر ناب

روان از دهانش در آن حوض آب

زبر جد سرو گاوی از زر ناب

سم از جزع و دندان ز دُر خوشاب

چو سایست از ابر و چه رفتن ز آب

چو مهمانیی تو که بینی به خواب

شب و روز و چرخ و مه و آفتاب

دمان ابر و تند آتش و تیز آب

به خانه در از یافتن زرّ ناب

چنان است کندر جهان آفتاب

به جام بلورین می آورد ناب

برآمیخت با مشک و عنبر گلاب

ز خنده لبش چشمهٔ نوش ناب

فسرده درو قطره بر قطره آب

همه شب دژم هر دو از مهر و تاب

نه با دل شکیب و نه با دیده خواب

به سوی بیابان مصر از شتاب

همی راند یک هفته بی خورد و خواب

نه مرغ اندرو دیده یک قطره آب

نه غول اندرو بوده فرزند یاب

بگفتا کز اندیشهٔ دوریاب

ببینم همه بودنی‌ها به خواب

طلایه فرستاد هم در شتاب

زمانی گران کرد مژگان به خواب

به زندان شب در به بند آفتاب

فروهشته بر دیده ها پرده خواب

میان کرده در برج شیر آفتاب

ز یاقوت رخشان و دُر خوشاب

همان گه شدی هر دو کفش پرآب

بشستی بدو روی و تن در شتاب

پراکنده فرمای شب جای خواب

مخور هیچ بی چاشنی گیر آب

به خانه درون خواب و در گور خواب

به بیداریت پس کی آید شتاب

برو هر که رفتی هم اندر شتاب

شدی غرقه در ریگ و گشتی کباب