بنام خداوند کون و مکان

خداوند روزی ده مهربان

خدایی که جان و خرد آفرید

به فرمان او شد جهان ها پدید

وزان پس بنام محمّد درود

[...]

دَیِوکَس، نخستین شَهِ ماد بود

وز او سر به سر، کشور آباد بود

بسی بود آن شاه با عدل و داد

کریم و جوانمرد و نیکو نهاد

گزیدند او را به شاهنشهی

[...]

دیوکس چو در یافت پایان خویش

فرا خواند فرزند فرزانه پیش

چنین گفت کای پور فرخنده فر

به جان گوش کن پند نغز پدر

بترس از خدا و ره داد پوی

[...]

چو یک هفته بگذشت از مرگ شاه

فره فرتیش شاه برشد بگاه

بشاهی بر او خواندند آفرین

بگفتند کای شاه با داد و دین

همه بندگانیم و تو شهریار

[...]

بنی پال خود شاه آشوریان

بجنگش همی بست آنکه میان

بجنگ شه ماد همت گماشت

هزاران دلیری که آماده داشت

نبرد دلیران چو آغاز گشت

[...]

چو یک هفته سوک پدر را بداشت

بخونخواهی شاه همت گماشت

همی گفت با فر یزدان پاک

بنی پال را افکنم روی خاک

باَتش بسوزم همه کشورش

[...]

چو پوربنی پال یی چاره شد

حصار اندرون در پی چاره شد

سر برج و بارو چو لشکر بدید

ز پیروزی و بخت خود دل برید

بگفتا دگر، روز من شد تباه

[...]

یکی روز سر گرم پیکار و جنگ

بشمشیر و گرز و بتیر و خدنگ

که ناگه همی برگرفت آفتاب

سر جنکجویان بر آمد بخواب

همه دست از جنگ برداشتند

[...]

پسر چون بر آمد بتخت پدر

همان تاج شاهنشهی زد بسر

بزرگان ورا خواندند آفرین

همه بوسه دادند روی زمین

بگفتند ما بندگان تو ایم

[...]

چو شب شد به خوابید در قصر خویش

دلی شادمان داشت از عصر خویش

چنان دید در خواب آن شهریار

که از دوش او سر بر آورده مار

دو مار سیه بر شد از دوش او

[...]

چو نه ماه بگذشت بر دخت شاه

یکی کودک آورد مانند ماه

بیک روز چون طفل یک ساله بود

رخ روشنش چون گل لاله بود

چو آگاه گردید آژید هاک

[...]

پدر گفت فرزند برنای من

امیری تو در پارس برجای من

تو دیندار باش و بی آزار باش

امیری تو پیوسته هشیار باش

بدان تو خدا را یکی بنده ای

[...]

از آن پس سران سپه را بخواست

بگفتا که لشکر بسازید راست

در گنج بگشاد کورش چنان

بروی سوران، دلیران، یلان

ز زرو ز سیم و کلاه و کمر

[...]

دگر روز آمد سواری بماد

بگفتا که ای شاه با عدل و داد

سکاهای بی خانمان نژند

رسانند بر اهل ایران گزند

سرازیر گشته چو سیل روان

[...]

از آن پس به لیدی بیاورد روی

شهنشاه کورش که بد نامجوی

شه لیدیا بد کرزوس نام

جهان بود وی را همیشه بکام

هم از آسیا قسمتی داشتی

[...]

چو شد سال تازه بیامد بهار

جهان گشت خرم چو نیکو نگار

بفرمود کورش که سان سپاه

ببینند و جنبند زان جایگاه

به تسخیر بابل چو مامور گشت

[...]

پس آنگه بفرمود آنچه اسیر

که بخت النصر از صفیر و کبیر

ز شهر فلسطین بیاورده است

همی بی سر انجامشان کرده است

همه باز گردند در شهر خویش

[...]

بر آن شهر و بر لشکر حمله کرد

ز شهر و سپاهش بر آورد گرد

یکی نابکاری بجست از کمین

مر آن شاه را تیز زد بر جبین

چه سروی زپای اندر آمد بخاک

[...]

پس آنگاه کمبوجیه شاه شد

ولیعهد شه بود و برگاه شد

بشاهی بر او خواندند آفرین

همه بوسه دادند روی زمین

که کاموجیه شاه ما شاد باد

[...]

بسی شادمان گشت کامبوجیا

زفتح برادر که در آسیا

نموده است و باز آمده سرفراز

بدیدار شاه آمده با نیاز

ولی در دل از وی بدی بدگمان

[...]