جنس عالی یکان یکان منزل

طی کند تا رسد سویِ سافل

احمد مرسل آفتاب ازل

مه و خورشید برج علم و عمل

همه از نور حق سرشته به گل

رشک مهرو مه فرشته به دل

روح دریا شد و زبان ساحل

دیده ناقد شد و بیان ناقل

روح دریا شد و زبان ساحل

دیده ناقد شد و بیان ناقل

گر ببیند رخ تو را بلبل

خار گردد به پیش چشمش گل

چشم تو برده خواب از نرگس

زلف توبرده تاب از سنبل

همه گویند مه نموده خسوف

[...]

به جمال توگشته دل مایل

صد هزار آفرین به دیده ودل

دل وجان هر دورا دهد آسان

عاشقت را است دوریت مشکل

نه به بر حاضری ونه ظاهر

[...]

با کسی بد مکن مشو غافل

از مکافات هستی ارعاقل

ای رخت آفتاب روشن دل

وی قدرت نو نهال گلشن دل

طره‌ات گه به فتنه رهبر عقل

نگرست که بغمزه رهزن دل

غم عشقت سرور سینه ریش

[...]

داغ حسرت تمام را بر دل

راه پیموده تا چهل منزل

چند از این ترهات بیحاصل

گفت بیمغز و قول لاطائل

شاعری چیست شعر و نظم کدام

سخن لغو و گفته باطل

مادری را لقب کنی حاتم

[...]

بیشک این مرغ را بخانه دل

کارگاهی است ما از آن غافل

ای سراپرده تو خلوت دل

پای گل از لطافت تو بگل

تا بعون خدای عزوجل

بشمرم بر تو پای تخت دول

پاک می کن زبان و دیده و دل

دست و تن ظرف و جامه و منزل

هر چه شد در دهان رسید بدل

هرچه در دل بدوست شد واصل

حرف دنیا مزن در آن محفل

کار تنها مکن بخلوت دل

خط قوسی ز شمس سوی زحل

زهره را شد خرام در جدول

آرزوهای من برفت از دل

برفت در گل

چامه‌،‌ شیرین و دلنشین چو عسل

نامه‌، خیرالکلام قلّ و دلّ