متعالی ز وصمت اطلاق

متجلی در انفس و آفاق

بیند از فیض پرتو اشراق

جلوه اش را در انفس و آفاق

لاجرم در مظاهر آفاق

متجلی شود، علی الاطلاق

در تمامی مظاهر آفاق

نیست غیر از منزه از اطلاق

هستی از غیب خویش و از اطلاق

نگذارد چو آفتاب اشراق

هر که خواهد در انفس و آفاق

که بود جمله مظهر اطلاق

از تقیّد گرفته تا اطلاق

در مزایای انفس و آفاق

این مسمّی بود به کفر و نفاق

سَیَذوقوا و ما لهم مِن واق

بوصال زنان گزیده فراق

داده پیش از نکاحشان سه طلاق

یا جَلِیَّ الظُّهُورِ والإشْراق

چیست جز تو در انفس و آفاق

دوش دیدم یکی خجسته وثاق

طاق او جفت طاق هفت طباق

صحن او خورده با ارم سوگند

سقف او بسته با فلک میثاق

از یکی سو نهاده تا سر سقف

[...]

میگزی زیر پرده عشاق

ساق پای بتان سیمین ساق

منطقه اطلس بلند رواق

که معدل برو کنند اطلاق

زوجه خلق را دهند طلاق

بهر غیری کنند عقد و صداق

پس شش مه سؤال و استنطاق

نیمه‌جان‌، نیمه کور و نیمه‌چلاق

لیک در پای میز استنطاق

کرده حاشا ز فرط جهل و نفاق

کاز پس‌ پنج‌ماهه رنج فراق

امشب از جفت خود نباشم طاق

یا اجازت دهد شه آفاق

که رَوَم من به سوی هند و عراق

دسته دسته به شیوهٔ قاچاق

می گریزند سوی هند و عراق

مرغکان گه به شاخه گاه به ساق

مترنم به شیوهٔ عشاق