صبح شد ساقیان مست و خراب

در کدو، از سبو کنید شراب

شب تاریک روز روشن شد

الصبوح الصبوح یا اصحاب

صبح شد نوبت صبوحی شد

[...]

چون شکم سیر شد گلو سیرآب

چشمهاشان تهی ز سرمه خواب

الصبوع الصبوح یا احباب

المدام المدام یا اصحاب

خون پاکان خوری چو باده ناب

ناف ترکان مکی چو جام شراب

هست در روزه اولین آداب

شست و شوی تن و لباس در آب

که سلام علیکم ای احباب

ای اسیران خاک و رفته بخواب

بر تو چون برگشایم این ابواب

که فزونی ز صد هزار کتاب

که سلام علیکم ای احباب

ای اسیران خاک و رفته به خواب

بر تو چون برگشایم این ابواب

که فزونی ز صد هزار کتاب

این که طبعم روان شدست چو آب

علّتش را بگویم و دریاب

آشنا کرد چشمِ من به کتاب

داده توفیقِ خیرم از هر باب

آن پلیدی ز من برفت به آب

بر زبان تو ماند رجس عتاب

شادمان بنگرم دل احباب

به علی و آله الانجاب

هیچ نشنیده نکته‌ای ز اصحاب

هیچ ناخوانده صفحه‌ای ز کتاب

اندرین ‌حجره‌ام ‌پس‌ از خور و خواب‌

نیست چیزی انیس غیرکتاب

دهدم دردسر مدام عذاب

بس که بیگاه می‌پرم از خواب

به مکیدن نداشت لعلش تاب

به دهن نارسیده می‌شد آب

گفتم ایدون بودگزارش خواب

که زتهران برون شوم به شتاب

که نشینم به باغ برلب آب

گه به گل بنگرم‌، گهی به کتاب

چون ربا و قمار و ساز و شراب

وز زنان لطیف رفع حجاب