قد بدا الصبح علی اسعد فال

و زقی الدیک علی اطیب حال

ساقیا می گذرد وقت صبوح

قدحی چند بده مالامال

رنج مخمور شبانه نرود

[...]

اینک اینک بنگر شاهد حال

میخ انجم زده و نعل هلال

بهر سر کوبیش از سنگ جبال

کرده دامان زمین مالامال

نه قلم بلکه یکی تازه نهال

رسته از روضه اقلیم جمال

بحر معنی چو شود موج سگال

چشمه حرف بود تنگ مجال

چو بدین شکل به صد غنج و دلال

رو نماید ز شبستان مقال

کار من نیست که کس را به جدال

ره نمایم به خدای متعال

شکل و ترتیب فلک بر یک حال

دور سیر همه بر یک منوال

بعد ازان مرغ ظهورش پر و بال

زد ز ارواح به اقلیم مثال

زیر این پرده کحلی مه و سال

مانده در تفرقه خواب و خیال

چند خرسند نشینی به خیال

هان و هان دیده خود نیک بمال

وز همه عاری بی نقص زوال

منتقل ناشده از حال به حال

ای درین دامگه وهم و خیال

مانده در ربقه عادت همه سال

آینه روی تو را آب زلال

شانه کش موی تو را باد شمال

مهرت ای رابعه ستر و جمال

هر چه خواهی دهم از مال و منال

کند این دایره تنگ مجال

حفظ معموره دین سور مثال

گفت پندار که از مال و منال

کشتیی بود تو را مالامال

گر به ذکرش گذراند همه سال

ننشیند به دلش گرد ملال

ناگهان پشت خمی همچو هلال

دامن از خون چو شفق مالامال

لاغر و زرد شده همچو هلال

کردم از وی ز سر مهر سؤال