پادشاهی و کریمی و رئوف

هم عطا بخشی و هم فرد و عطوف

باز در گوشش دمد نکتهٔ مخوف

در رخ خورشید افتد صد کسوف

لوح را اول بشوید بی وقوف

آنگهی بر وی نویسد او حروف

عقل فرعون ذکی فیلسوف

کور گشت از تو نیابید او وقوف

رخت مانده بر زمین در راه خوف

تو پی اشتر دوان گشته بطوف

می‌شمارد می‌دهد زر بی وقوف

تا که خالی گردد و آید خسوف

بس بلا و رنج بایست و وقوف

تا رهد آن روح صافی از حروف

وقت تنگ و فرصت اندک او مخوف

در بغل زد هر چه زودتر بی‌وقوف

این الم و حم این حروف

چون عصای موسی آمد در وقوف

ای بسا زراق گول بی‌وقوف

از ره مردان ندیده غیر صوف

حکم و تقدیرش چو آید بی‌وقوف

عقل کی بود در قمر افتد خسوف

عشق وصف ایزدست اما که خوف

وصف بندهٔ مبتلای فرج و جوف

در چنین راه بیابان مخوف

این قلاوز خرد با صد کسوف

وان پسر هر هفته می‌آمد به طوف

نه ز پدر بیم و نه از استاد خوف

مرد صافی کی شود صوفی به صوف

شعر بی‌معنی و خط زیبا حروف

هر که بر حال منش باشد وقوف

تنهد انگشت تصرف بر حروف

شبروی کردم در این راه مخوف

تا مگر یابم بسرحد وقوف

ای سپهر بیحفاظ دون نواز

صرفه میکن گاهگاهی در صروف

کارهائی کز تو میآید برون

اهل دانش را نمیباشد وقوف

تربیتها میکنی نا اهل را

[...]

مندمج در حرف او جمله حروف

مندرج در تحت صنف او صنوف

مایه چون آید به دستت بی وقوف

این تجارت باشدش ای اوف اوف