آن همه در ناز خود گم بوده‌اند

در غرور خود فرو آسوده‌اند

این جماعت هیفده تن بوده‌اند

در طریق شاه ره پیموده‌اند

دانکه دینت را بقلب اندوده‌اند

قلب و ذکرت را بسی آلوده‌اند

می ندانم کاین چه مردان بوده اند

کز عمل یک دم نمی آسوده اند

پادشاهان جهان تا بوده اند

جان و دلها را ز خود آسوده اند

قوم موسی راه می‌پیموده‌اند

آخر اندر گام اول بوده‌اند

نفس و شیطان هر دو یک تن بوده‌اند

در دو صورت خویش را بنموده‌اند

آن جماعت را که وافی بوده‌اند

بر همه اصنافشان افزوده‌اند

رهنمایانی که بینا بوده اند

هم بدانش راه حق پیموده اند

پاکبازان ره چنین پیموده اند

تا دمی بیخود ز خود آسوده اند

آفتابی را به مه بنموده اند

خم می در ساغری پیموده اند

این عجب بنگر که پنهان گشته اند

آفتابی را به گل اندوده اند

مجلس مستانه ای بنهاده اند

[...]

چیست آن دریا که در وی بوده اند

وز وصال هم در او آسوده اند

در امارت فقر را افزوده اند

مثل سلمان در مدائن بوده اند

آب و رنگ ما ز آب افزوده‌اند

خلقت ما را چنین فرموده‌اند