در وحل تأویل ها در میتنی

چون نمیخواهی کز آن دل برکنی

چونکه استنشاق بینی میکنی

بوی جنت خواهی از رب غنی

سعی تو از بهر دنیای دنی

تا چه مقدار است ای مرد غنی؟

چیست دنیا کهنه زال پر فنی

خوش نشسته هر زمان بر دامنی

بی سبب بر هر که سنگی افکنی

فی الحقیقه برسر خود میزنی

ای جم از این می اگر جامی زنی

دست یازد بر تو کی اهریمنی

از رکابی گر بر انگیزی کمیت

باز داری چرخ را از توسنی

دست بر کاری زدن بیحاصلی ست

[...]

عشق ناگه زد بر آتش دامنی

شعله‌ها سر کرد از هر روزنی

از تو برقی و ز انده خرمنی

از تو ابری و ز شادی گلشنی

چیست جان مرغی و کویت گلشنی

چیست دل از تن به سویت روزنی

در وی افسون درنگیرد یا فنی

پهلوانی باید و خصم افکنی

همچو آن دیو رجیم کشتنی

کو گذشت از حد خود از رهزنی

روز و شب دیگر چرا جان می کنی

گرد خود چون عنکبوتان می تنی

آن یکی ساریست در هر مسکنی

وین یکی هم جاری اندر هرتنی

آری آری چون نظر می افکنی

غیر امکان نیست مایی و منی

آری آری چون نباشد این منی

غیر نازیدن به معدومی دنی

ای منی تا چند مانی و منی

ای دنی تا کی غرور و برتنی

با چنین حالی زدن دم از منی

نیست جز از احمقی و کودنی

من بخوانم نکهت پیراهنی

بوی پیراهن کجا و چون منی

هم اگر شبها نیاری روشنی

هم اگر ندهی مرا پوشیدنی

روح گردد عاقبت اهریمنی

بلکه صد اهریمن از مکر افکنی