کس نگوید کاین سخن مستهجن است

یا که آن بیفائده یا موهن است

پس علاج سحر ایشان ممکن است

زآنکه هر سحری علاجش بیّن است

در مقام جسم هم او با من است

مر نبی را روح باقی با تن است

وآنکه او بر یوم آخر مؤمن است

بر صلات و بر زکات او موقن است

بر خدا و روز آخر مؤمن است

مر جهادش در ره حق بیّن است

می بدانید اینکه تا جان با تن است

دوری از رحمت بر اهل مدین است

زآنکه شیطان، آدمی را دشمن است

هر دمی او را به وجهی رهزن است

ایکه و مدین به راه روشن است

عابرین بینند و آن بس اَبیَن است

رحمت حق و سلامش بر من است

روز میمونی که زادم، و ابین است

نه زبان در کام و نه جان در تن است

یا منم همراز او یا او من است

غیر از این نبود که آن کو مؤمن است

بر خدا و بر رسول او موقن است

گر که دارد دوست کس را بیّن است

کو به هر عنوان که باشد مؤمن است

نزد ما قول قتاده احسن است

زآنکه در توحید باری اَبین است

از جمالش نور مطلق روشن است

زین سبب نور دل و جان من است

غنچه ی ما گلستان در دامن است

چشم ما از صبح فردا روشن است

خاک تاریکی که نام او تن است

عقل از بیداد او در شیون است

مرتضی کز تیغ او حق روشن است

بوتراب از فتح اقلیم تن است

ناتوانی زندگی را رهزن است

بطنش از خوف و دروغ آبستن است

سطوتش اهل جهان را دشمن است

نوع انسان کاروان ، او رهزن است

بیم غیر الله عمل را دشمن است

کاروان زندگی را رهزن است