خود گرفته می شوند و کشته هم

کُشتنی در شدت خواری و غم

پس بگرداندند روی از شکر هم

پس فرستادیمشان سَیلَ الْعَرِم

بین ایشان ما بگرداندیم هم

وآن قرای دیگر از جود و کرم

ما نکردیم از شما پرسیده هم

از هر آنچه می کنید از بیش و کم

وآن ندامت را نهان دارند هم

چونکه بینند آن عذاب پر الم

ما به استمکارگان گوییم هم

میچشید این رنج آتش دم به دم

نفس خود یعنی میفکن در الم

می مخور بر حالشان اندوه و غم

می نبودند امتی هیچ از امم

جز که در آن بیم ده بگذشت هم

حکم نبود بهرشان از ذوالکرم

در جهنم تا بمیرند از الم

وَأقسَمُواْ بِااللهِ جَهدَ أیمانِهِم

گشته اند اعنی که بر خود ملتزم

بی عنایات تو کی گردد قلم

تا چه جای این چنین نظم و رقم

نَکْتُبُ مَاقَدمُواْ وَ آثَارَهُم

در طریق حق بدون اُشتلم

قوم گفت إنَّا تَطَیرْنَا بِکُم

بد گرفتیم از شما بی اُشتلم

أنَّهُمّ لَایَرْجِعُون نبوَند هم

نزد ما جز جمع حاضر بیش و کم

جز که ایشان را ببخشاییم هم

بخششی از نزد خود در موج و یم

در جهان بر چشمهاشان ما رقم

می کشیم از محو گر خواهیم هم

إنَّهُم کَانُو اْ إذَا قِیلَ لَهُم

لا اله الاّ االله آن بی اُشتلم

با شما نتوانم آمد یک قدم

باشد از اهل هوی اندر سقم

بِالْیَمِین یعنی که خورده بُد قسم

کآن بتان را بشکند روزی ز هم

پس شما و آنچه بپرستید هم

فاتن او را نیستید از بیش و کم