گنجور

 
صفی علیشاه

وَ سَوٰاءٌ عَلَیْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لاٰ یُؤْمِنُونَ (۱۰) إِنَّمٰا تُنْذِرُ مَنِ اِتَّبَعَ اَلذِّکْرَ وَ خَشِیَ اَلرَّحْمٰنَ بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ کَرِیمٍ (۱۱) إِنّٰا نَحْنُ نُحْیِ اَلْمَوْتیٰ وَ نَکْتُبُ مٰا قَدَّمُوا وَ آثٰارَهُمْ وَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ أَحْصَیْنٰاهُ فِی إِمٰامٍ مُبِینٍ (۱۲)

و یکسانست بر ایشان خواه بیم داده باشی ایشان را و خواه بیم نداده باشی ایشان را ایمان نمی‌آورند (۱۰) جز این نیست که بیم می‌دهی کسی را که پیروی کند ذکر یعنی قرآن را و بترسد از خدای بخشنده در نهان پس مژده ده او را بآمرزش و پاداش خوب (۱۱) بدرستی که ما زنده می‌سازیم مردگان را و می‌نویسیم آنچه را پیش فرستاده‌اند و اثرهاشان را و همه چیز ضبط کردیم آن را در مقتدای بیان‌کننده (۱۲)

پس بود یک سان بر آنها ای همیم

گر دهی یا ندهی ایشان را تو بیم

هیچ بر آیات ایشان نگروند

نه ز انذار و نه از گفتار و پند

غیر از این نبود که بیم از بهر اوست

که ز قرآن پیروی او را نکوست

هم بترسید در نهان بی گفتگو

از خدای پاک بخشاینده او

پس بشارت ده به آمرزش ورا

هم ثواب خالص از شوب ریا

مردگان را زنده گردانیم ما

یا قلوب مرده را در سینه ها

نَکْتُبُ مَاقَدمُواْ وَ آثَارَهُم

در طریق حق بدون اُشتلم

آنچه بفرستادهاند اعنی که پیش

از عملهای نکو کم یا که بیش

هم نوشته می شود هر گامشان

که بود در منهج اسلامشان

هر چه را از نیک و بد بنوشته ایم

در کتاب روشنی که هِشته ایم

یعنی اندر لوح محفوظ مبین

کاندر آن ثبت است هر چیزی یقین