آنچنانک عاشقی بر سروری

عاشقست آن خواجه بر آهنگری

آن یکی آمد به پیش زرگری

که ترازو ده که بر سنجم زری

چون بروبی خاک را جمع آوری

گوییم غلبیر خواهم ای جری

داند او خاصیت هر جوهری

در بیان جوهر خود چون خری

صد ره ار بینی دروغ اختری

یک دوباره راست آید می‌خری

بنده‌ای می‌شد سیه با اشتری

راویه پر آب چون هدیه‌بری

آن غلامش مرد پیش مشتری

شد زیان مشتری آن یکسری

پیش شاهان در سیاست‌گستری

می‌دهی تو مال و سر را می‌خری

لیک در خواهم ز نیکوداوری

تا که ایمان آن زمان با خود بری

پس ریاضت را به جان شو مشتری

چون سپردی تن به خدمت جان بری

بی‌ادب باشد چو ظاهر بنگری

که بود دعوی عشقش هم‌سری

گر ز شیر دیو تن را وابری

در فطام اوبسی نعمت خوری

پیش شیخی در بخارا اندری

تا به خواری در بخارا ننگری

مر زبان را داد صد افسون‌گری

وانک کان را داد زر جعفری

آنگه از شهر و ز خویشان بر خوری

کز غریبی رنج و محنتها بری

این سخن را ترجمهٔ پهناوری

گفته آید در مقام دیگری

چون بنوشیدم جهاد آذری

پس پذیرا گشتم و اندر خوری

بی‌نوا گردی ز یاران وابری

خوار گردی و پشیمانی خوری

نه فدایی می‌ستاند نه زری

نه شفاعت می‌رسد از سروری

کای سلیمان معدلت می‌گستری

بر شیاطین و آدمی‌زاد و پری