گر تو از کردار بد باشی بری

کس نخواهد با تو کردن بدسری

گر به نام حق گشائی دفتری

جز در اخلاص نشناسی دری

تا که چشمت دید همیان زری

کردی از دل، آرزوی زیوری

بحر مواج ازل را گوهری

گوهر تحقیق را سوداگری

خیره شد فرجام زان جلوه‌گری

بردش از شادی بسوی گوهری

از دری میرفت حیران بر دری

رهنورد، اما نه پائی، نه سری

زین همه زیبائی و جلوه‌گری

یک گل پژمرده با خود میبری

از چه گشتستیم ما از هم بری

خوی کردستیم با خیره‌سری

آن دکان عجب شد بی مشتری

دیگری برداشت کار داوری

تو ندانم از کدامین کشوری

هر که هستی، مایهٔ دردسری

لاله‌رویی بر گل سرخی نگاشت

کز سیه‌چشمان نگیرم دلبری

از لب من کس نیابد بوسه‌ای

وز کف من کس ننوشد ساغری