اندکی بر حال خود گر بنگری

منفعل گردی شوی از خود بری

جز که آرد در نکاحش دیگری

وآن کند جز او قبول شوهری

یعنی ار خواهند زوج دیگری

گر بود زآن پست تر یا برتری

هر یک ار غالب شود بر دیگری

در تو گردد خُلق و بی شک زآن سری

باز هِشتی درهمی بر معسری

حق تو را شد در دو عالم ناصری

ور کسی ایمن شود از دیگری

قرض بر وی تا دهد سیم و زری

باز گیری زو دهی بر دیگری

منتهی چون شد به دُم جوید سری

یعنی او را حق دهد پیغمبری

بخشدش بر خلق، حکم و داوری

تو بمان ای آنکه پاک از همسری

نیست حاجت بر وجود دیگری

حق تعالی از کمال داوری

داد بعضی را به بعضی برتری

دوستی را حق بس است از برتری

هم بود کافی ز بهر یاوری

تا بفهمند از بیان برتری

قبض و بسط از حق بود نه ا ز دیگری

برخلاف نفس خود تو قادری

نی به نفس غیر گرچه قاهری

جمله را حق وعده داد از داوری

در دو عالم نیکویی و برتری

تا برد مالش مبادا دیگری

بسته پر بد در سرای ابتری

نیست هم پاداش فعل دیگری

بر دگر کس راجع اندر منظری

کیست نیکوتر ز حق در داوری

بهر ارباب یقین و بر تری

عاشقی را دید روزی دلبری

با دل پر آتش و چشم تری

گفته شخصی از زبان دیگری

هست در عالم بدینسان دلبری

خود به مضمون بِهِ لَانَشْتَری

ظاهر خویش از دغل سازد بری