مردها باشند قائم بر نسا

هم بدینسان عقلها بر نفس ها

نی ز وجهی بلکه از کل جهات

خاصه اندر عقل و ایمان و ثبات

حق تعالی از کمال داوری

داد بعضی را به بعضی برتری

مرد را یعنی فزونی بر زنان

داد از هر راه خلاّق جهان

زآن یکی از فضلها در حالشان

که کنند انفاق از اموالشان

پس زنان قابل شایسته کار

که به فرمانند از پروردگار

حافظند اندر غیاب شوهران

عِرض خویش و مال ایشان را به جان

بر هر آنچه داشت آنها را نگاه

حق تعالی از معایب در پناه

وآنکه می ترسید ز ایشان از نشوز

یعنی آگاهیدشان از حال و روز

باشد اینجا خوف بر معنای علم

از قرینه گر شناسی جای علم

یعنی ار دانی که آن زن در امور

هست رفتارش ز نظم و حزم دور

اول ایشان راست لازم وعظ و پند

تا شود نرم از کلامی دل پسند

در مضاجع پس نمایید انقطاع

باز ز ایشان دوری اعنی از جماع

زآن برودت تا مگر گردند گرم

بعدشان بر کوفتن سازید نرم

یعنی ایشان را زدن باید به چوب

نی که جایی بشکند ز ایشان به کوب

تا نیفتند از جمال و از نمود

بل به قدری کوست اندازة حدود

این قدر هم بهر نظم عالم است

ور نه اجرای محبّت اقدم است

از محبّت سنگ و گِل، سنبل شود

خُلق زن گر خوار باشد گُل شود

پس اگر فرمان برند از شوهران

پس مجویید از بهانه ره بر آن

کز بهانه جویی و ایرادها

رفته رفته کج شود بنیادها

ای بسا زن کو ز شوهر سرد بود

چونکه شد معلوم جرم از مرد بود

زیر دستند ارچه ایشان یا اسیر

حق ز مرد و زن علی است و کبیر

گر رود ظلمی به کس در هر مقام

خواهد از ظالم کشیدن انتقام

گفت باید زن کند تمکین مرد

نی که بیند روز و شب زو رنج و درد

من بر اینم گر زنی بر مکبت

تازیانه، در جزاء گیرد تبت

تا چه جای زن که بر وی هر دمی

سخت گیری از پی بیش و کمی

در غلط صد بار از او اغماض کن

نوبتی هم بیم ده و اعراض کن

بینشان ور هیچ ترسید از شقاق

مصلح انگیزید بهر اتفاق

تا میانجی ز اهل مرد و اهل زن

صلحشان بدهند بر وجه حسن

گر که خواهی از میان خیزد خلاف

حق دهد مابین ایشان ائتلاف

حق به نیّت هاست دانا و خبیر

تا چه باشد مصلحان را در ضمیر

بندگی حق کنید از هر نسق

شرک هم نارید بر چیزی به حق

هم کنید احسان و برّ، بر والدین

هم به خویشان و به درویشان به عین

باز بر همسایگان منتسب

که بدند از راه نسبت منتخب

ذی جواری باز کو بی نسبت است

باز یاری کو امین صحبت است

شاید او باشد رفیق و همسفر

یا شریک اندر تعلّم در سیر

یا که زن یا خادمی باشد خلیل

همچنین نیک است بر ابن السبیل

آنکه دور است از دیار و از نصیب

اندر آن شهرند مسکین و غریب

هم پرستاران که عبد و برده اند

آن به ملکیّت به دست آورده اند

حق ندارد دوست اهل کبر و ناز

که خرامند از ره فخر و مجاز

ننگشان از والدین و اقرباست

یا ز همسایۀ فقیر و بینواست

فخر کردن بر عبید و بر فقیر

غفلت و تاریکی آرد در ضمیر

رفته رفته تا که آن خُلق بدش

سازد از درگاه عزّت مرتدش

وآن بخیلانی که هم بر زید و عمر

میکنند از بخل خود بر بخل امر

می بپوشند آنچه را پروردگار

داده بر ایشان ز فضل بی شمار

شکرشان بر نعمت و افضال رب

گشت انکار از رسول منتخب

ما شدیم آماده هم در یوم دین

کافران را بر عذابی بس مهین