ما ز ظلم او به تنگی اندریم

با لب بسته ازو خون می‌خوریم

بارها گفتند زر را وا بریم

سوی مخزن ما چه بیگار اندریم

زر کان بود آب و گل ما زرگریم

که گهش خلخال و گه خاتم بریم

ما که باطن‌بین جملهٔ کشوریم

دل ببینیم و به ظاهر ننگریم

این جهان جادوست ما آن تاجریم

که ازو مهتاب پیموده خریم

آن دو کس گفتند ما از خور پریم

امشبش بنهیم و فردایش خوریم

طعمه از خوان عطایش می خوریم

زله از نزل نوالش می بریم

هر یکی دعوی که هان ما رهبریم

هادی ا ن راه حق را سروری م

همتی شاید دل از غم واخریم

ره به کوی دلبر زیبا بریم

ما دو تن از دوستان حیدریم

شیر حق را بنده ایم و چاکریم

ما سلیل دوده پیغمبریم

با نبوت زاده یک مادریم

رو به سوی کوی اصحاب کریم

باش طایف اندر آن والا حریم

گر بصورت غایب از هر ناظریم

لیک در معنی بهر جا حاضریم

ما که در این شهر خوار و مضطریم

آل یاسین عترت پیغمبریم

ما از آن خاتون طی عریان تریم

پیش اقوام جهان بی چادریم

ما پریشان در جهان چون اختریم

همدم و بیگانه از یکدیگریم

چون نفس در سینه او را پروریم

جان شیرین است او ما پیکریم

گرچه ما مرغان بی بال و پریم

از خدا در علمِ مرگ افزون‌تریم

جمله گفتند ای ملک ما حاضریم

مظلمهٔ او را به گردن می‌بریم

تا ببازار جهان سوداگریم

گاه سود و گه زیان می آوریم

گر نکو بازارگانیم از چه روی

هرگز این سود و زیانرا نشمریم

جان زبون گشته است و در بند تنیم

[...]