هر چه باشد از حدوث و از قدم

جمع دارد در وجود و در عدم

بی هویت جملهٔ عالم ، عدم

بی هویت نه حدوث و نی قدم

چیست عالم بی وجود او عدم

می دهد جودش وجودی دم به دم

قاسم بیچاره از سر تا قدم

بی وجودت باشد از هستی عدم

قاسم بیچاره از سرتا قدم

بی وجودت باشد از هستی عدم

یا بشیرینم رساند، بی ندم

یا بسوزاند مرا سر تا قدم

گفت یکدم پیش از این آنجا بدم

ساعتی اینجای آسوده شدم

بهر آتش زود در دوزخ شدم

هر طرف جویندۀ آتش بدم

بر نشان دوزخ اینجا آمدم

من ندیدم آتش و حیران شدم

پیش تو از بهر این کار آمدم

تا بگویم پیشت احوال ندم

من ز حال او عجب حیران شدم

سه شبانروزی تمام آنجا بدم

چون شنیدم نام او بیخود شدم

لحظه ای شد باز با خود آمدم

دارد از «لا» فروغ، نور قدم

گرچه «لا» داشت، تیرگی عدم

خواست تا سازد جهانی از عدم

نیستی را داد در هستی قدم

گر نهی بی پیر در مسجد قدم

سجده ات را حاصلی نه جزندم

حالتی بالاتر از محض عدم

بینهایت دور لیکن از قدم

این بدی و فتنه و ویل و ندم

سربسر هستند از نسل عدم

آن بخواند هی بیا سوی عدم

این براند ناتمامی یک قدم

جنبه ی خود چون نباشد از عدم

می کند دور از خدایت دمبدم

رخ بگردانی اگر یک نیم دم

از جهان چیزی نماند جز عدم