پادشاهان خون کنند از مصلحت

لیک رحمتشان فزونست از عنت

آن ستیزه‌رو بسختی عاقبت

گفت با هامان برای مشورت

هم‌چو ماهی بسته استت او به شست

شاه زاده ماند سالی و تو شصت

نور چشم و مردمک در دیده‌ات

از چه ره آمد به غیر شش جهت

قرض ده کم کن ازین لقمهٔ تنت

تا نماید وجه لا عین رات

شیطنت گردن کشی بد در لغت

مستحق لعنت آمد این صفت

آنچنان دلها که بدشان ما و من

نعتشان شدت بل اشد قسوة

عرش معدن گاه داد و معدلت

چار جو در زیر او پر مغفرت

بعد از آن آمد کسی کز مرحمت

دختر سلطان ما می‌خواندت

نقض توبه و عهد آن اصحاب سبت

موجب مسخ آمد و اهلاک و مقت

اعتمادش بر هزاران موهبت

که ندیم حق شد اهل معرفت

منکری این را که شمس کورت

شمس پیش تست اعلی‌مرتبت

تا که صدیق آن طرف بر می‌گذشت

آن احد گفتن به گوش او برفت

فقر آن محمود تست ای بی‌سعت

طبع ازو دایم همی ترساندت

گاو آوردش سعادت عاقبت

عهد داود لدنی معدلت

آن دهد حقشان که لا عین رات

که نگنجد در زبان و در لغت

تا به دلالی آن دل فوق و تحت

یابد از من پادشاهی‌ها و بخت

غیر راه این هوا و شش جهت

در میان روزن و خور مالفت

غیر چستی و گشی و روحنت

حق برو افکنده بد نادر صفت

نه فراق قطع بهر مصلحت

که آمنست از هر فراق آن منقبت