علم معنی عالم جانها گرفت

علم صورت در زمین مأوی گرفت

علم معنی خانهٔ دلها گرفت

واندر آنجا منزل و مأوی گرفت

هر که دنیا دار شد دنیا گرفت

خویش را در پیش شیطان جا گرفت

زو پری و دیو ساحلها گرفت

هر یکی در جای پنهان جا گرفت

رفت آن ماهی ره دریا گرفت

راه دور و پهنهٔ پهنا گرفت

فتنه از بالای تو بالا گرفت

شهر از آن رفتار خوش غوغا گرفت

صانع از روی تو شمعی برفروخت

آتشی زان شمع در دل‌ها گرفت

زلف مشکین تو بر هم زد صبا

[...]

کار بالای تو تا بالا گرفت

در همه دلها خیالت جا گرفت

هر که رفتار تو دید از بیم جان

هم ترا بهر شفاعت پا گرفت

تا نمی دیدم بلای جان ترا

[...]

از سر زلفش دلم سودا گرفت

وز دو لعلش آتشی در ما گرفت

قامت آن سرو آزاد از چه روی

سایه ی لطف از سر ما واگرفت

چون بدیدم قامتش را در زمان

[...]

عشق دلبر در دل ما جا گرفت

خانه خالی دید از آن مأوا گرفت

عاشق مستیم و در کوی مغان

عاقلان را کی بود بر ما گرفت

هر کسی دستی و دامانی دگر

[...]

آتش عشقش خوشی در ما گرفت

بعد از آن در جملهٔ اشیا گرفت

رند سرمستیم در کوی مغان

محتسب را کی بود بر ما گرفت

آن دل سرمست این دیوانگان

[...]

چشم مستش گوشه ای از ما گرفت

گوئیا از ما عنایت وا گرفت

عارفانه خلوتی خالی گزید

کنج خلوتخانهٔ تنها گرفت

دل ز هجرش گر بنالد گو بنال

[...]

سید ما بر درش مأوا گرفت

گوشه ای در جنت المأوا گرفت

خاطر ما در خرابات مغان

خوش مقامی یافت آنجا جا گرفت

مبتلائیم از بلای عشق او

[...]

پایه حسنش بسی بالا گرفت

در همه دلها هوایش جا گرفت

از سر تخت آمد و صحرا گرفت

در غم دل نیست بر اینها گرفت

ناله از نی گریه از مینا گرفت

خون دل از ساغر صهبا گرفت

باده‌شان اندر رگ و پی جا گرفت

عشقشان درجان و دل، مأوا گرفت

هرکه خو با دلبر ترسا گرفت

در خرابات مغان مأوا گرفت

هرکه چون مجنون به لیلی داد دل

پوست پوشید و ره صحرا گرفت

ناوک مژگان آن ابرو کمان

[...]

پای تا در وادی بطحا گرفت

تربیت از گرمی صحرا گرفت

شاه نو بر تختگه ماوا گرفت

بار دیگر حق به مرکز جا گرفت

بار دیگر کار ما بالا گرفت

آتش اندر خصم بی‌پروا گرفت

مجلس سرگشته از نو پا گرفت

شکر ایزد، کار ما بالا گرفت

زبن دو تن کار وطن مبناگرفت

بود لطف او که دست ما گرفت

زانکه گردون کینهٔ دانا گرفت