رافضی آنکو ز دین بیگانه است

گشته از دین با بدی همخانه است

فلسفی کو منکر حنانه است

از حواس اولیا بیگانه است

دوش چیزی خورده‌ام افسانه است

هرچه می‌آید ز پنهان خانه است

هر کش افسانه بخواند افسانه است

وآنک دیدش نقد خود مردانه است

این خمار اشکوفهٔ آن دانه است

آن شناسد کاگه و فرزانه است

این طرق را مخلصی یک خانه است

این هزاران سنبل از یک دانه است

هر که در راه طلب مردانه است

از خیال کفر و دین بیگانه است

حسن با مهر و وفا بیگانه است

هر که عاشق می شود، دیوانه است

نیست بی یاران هوای گلشنم

باغبان فصل خزان در خانه است

بی لب میگون او در انجمن

[...]

جان در این ویرانه ده بیگانه است

در دیار قدس او را خانه است

اندرین خلوت سخن بیگانه است

وضع الفاظ از پی افسانه است

هرچه اندر خانه ای فرزانه است

سربسر مانند صاحبخانه است

راستی غیر از خدا بیگانه است

گر زن و فرزند و گر جانانه است

مهر و کین در دیدهٔ بیگانه است

آشنا را چشم بر جانانه است

این پسر نامحرم و بیگانه است

مست اگر نبود یقین دیوانه است

آشنای تو ز خود بیگانه است

خود توئی تو گر کسی در خانه است

گفت نی نی این همه افسانه است

کار من با صاحب این خانه است