آن خرک از طعمه و خوردن بماند

پس برسم دعوت آهو را بخواند

از مبدل هستی اول نماند

هستی بهتر بجای آن نشاند

دیو غفلت سوی این راهت کشاند

مقصد و مقصود تو در خانه ماند

پیر نبود آنکه خلقش پیر خواند

یا فضولی چند او را برنشاند

زاده ی اعمال دنیا گر بماند

تا که رخت خود به آن عالم کشاند

معنی الفیه اش در دل نشاند

آن پسر الفیه و شلفیه خواند

وان دگر خود را فقیه شهر خواند

حکم برمال و دماء خلق راند

شه چو دید این ماجرا حیران بماند

هم در آندم جمله جلادان بخواند

گرچه افسونگر بجز لفظی نخواند

معنی آن لفظ را در دل نراند

گفت جور تو به این روزم نشاند

از جفایت نی شبم نی روز ماند

کافر حربی اسیر بنده ماند

چونکه حق را خواجه و مولی نخواند

مرد لر حیران و سرگردان بماند

سر به پیش افکند و صد لاحول خواند

این بگفت و اشک از چشمان فشاند

کدخدای آن سرا حیران بماند

دید آن را روستا حیران بماند

پای آن ایستاد و صد لاحول خواند

لاابالی گشته ام صبرم نماند

مرمرا این صبر در محنت نشاند

هر قدم می رفت و اختر می فشاند

تا رکاب از بار و خیل از کار ماند

لحظه ای باخود براندیشید و خواند

کس پی تحقیق زی ویرانه راند

از عضدالدوله این آثار ماند

رخش طاعت را ز هر کس پیش راند

پر زنان بر دامن شه جان فشاند

لیک نامی مُرد، نامش زنده ماند

پایش از رفتار و دست ازکار ماند

اوفتاد وعم امجد را بخواند