چون تو سیمرغی برو تا کوه قاف

کی کبوتر را بود آنجا مصاف

یک عدم دیگر بود اما مضاف

کان بود هم قبله ی جان هم مطاف

شهسواران بین در آنجا در مصاف

گرد شادروان عزت در طواف

قوه را خواهد عتاب انکشاف

تا به فعلیت درآید در مصاف

بینوایی خالیش از کف کفاف

خاک فرشش بود و گردونش لحاف

کربلاگر نیست چون آید به لاف

روبهان با شیرمردان در مصاف

هان و هان ای دین برون آ از غلاف

هین بده با کفر در میدان مصاف

هست ما را پادشاهی بی خلاف

در پس کوهی که هست آن کوه قاف

نقطه دان جمع حقیقی بی خلاف

جمع های مابقی جمع مضاف

ذات پاکش را به ضدها اتّصاف

ذرّه‌ای نه ز اعتدالش انحراف

خواندن ایاک نَعْبُدْبی خلاف

راست ناید جز ز عشق بی گزاف

باده‌اش پالوده بود و صاف صاف

کرد استدعای دیگر انکشاف

گر کسی خواند مرا درکوه قاف

حاضرم با ذوالفقار بی غلاف

هر چه را گوئی کنم کن بی خلاف

راست گوخامش شو از لاف وگزاف

چون عقیله دودهٔ آل مناف

دخت زهرا بانوی سرّ عفاف

این بگفت و صارم جوشن شکاف

با لب تشنه برآهخت از غلاف

پیشت آوردم پیامی دل شکاف

ای ز تو ثور فلک دزیده ناف

دختران دودۀ آل مناف

سر بر آوردند از سرّ عفاف

گفت آن بانوی خرگاه عفاف

با بنات دوده آل مناف

از صفا بس کرد گرد شه طواف

یافت آن صید حرم اذن مصاف