هر که را اسرار عشق اظهار شد

رفت یاری زانک محو یار شد

شمع افروزان بنه در آفتاب

بنگرش چون محو آن انوار شد

نیست نور شمع هست آن نور شمع

[...]

چون خرید او را و برخوردار شد

آن کنیزک از قضا بیمار شد

موم و هیزم چون فدای نار شد

ذات ظلمانی او انوار شد

نوح و موسی را نه دریا یار شد

نه بر اعداشان بکین قهار شد

چونک فاروق آینهٔ اسرار شد

جان پیر از اندرون بیدار شد

چون بیاید صبح وقت بار شد

انجم پنهان شده بر کار شد

خواب مرده لقمه مرده یار شد

خواجه خفت و دزد شب بر کار شد

نفس با نفس دگر چون یار شد

عقل جزوی عاطل و بی‌کار شد

همچو صیادی سوی اشکار شد

گام آهو دید و بر آثار شد

هیزم تیره حریف نار شد

تیرگی رفت و همه انوار شد

از صحابه خواجه‌ای بیمار شد

واندر آن بیماریش چون تار شد

آتش حرص از شما ایثار شد

و آن حسد چون خار بد گلزار شد

چند آن لنگی تو رهوار شد

چند جانت بی غم و آزار شد

چون عصای موسی اینجا مار شد

عقل را از ساکنان اخبار شد

جزو از کل قطع شد بی کار شد

عضو از تن قطع شد مردار شد

بس عزیزی که بناز اشکار شد

چون شکارت شد بر تو خوار شد

گرنه کوه و سنگ با دیدار شد

پس چرا داود را او یار شد

خواست مردن قالبش بی‌کار شد

عمر مانده بود شه بیدار شد

متقی آنست کو بیزار شد

از ره فرعون و موسی‌وار شد

آنک او بعد از رئیسی خوار شد

وآن توانگر هم که بی‌دینار شد