گنجور » مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۹۳ - برون انداختن مرد تاجر طوطی را از قفس و پریدن طوطی مرده

مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول »

بخش ۹۳ - برون انداختن مرد تاجر طوطی را از قفس و پریدن طوطی مرده

بعد از آنش از قفس بیرون فکند

طوطیک پرید تا شاخ بلند

طوطی مرده چنان پرواز کرد

کآفتاب شرق ترکی‌تاز کرد

خواجه حیران گشت اندر کار مرغ

بی‌خبر ناگه بدید اسرار مرغ

روی بالا کرد و گفت ای عندلیب

از بیان حال خودْمان ده نصیب

او چه کرد آنجا که تو آموختی‌؟

ساختی مکری و ما را سوختی‌؟

گفت طوطی کاو به فعلم پند داد

که رها کن لطف آواز و وداد

زانک آوازت ترا در بند کرد

خویشتن مرده پی این پند کرد

یعنی ای مطرب شده با عام و خاص

مرده شو چون من که تا یابی خلاص

دانه باشی مرغکانت بر چنند

غنچه باشی کودکانت بر کنند

دانه پنهان کن به‌کلی دام شو

غنچه پنهان کن گیاه بام شو

هر که داد او حُسن خود را در مزاد

صد قضای بد سوی او رو نهاد

چشم‌ها و خشم‌ها و رشک‌ها

بر سرش ریزد چو آب از مَشک‌ها

دشمنان او را ز غیرت می‌درند

دوستان هم روزگارش می‌برند

آنک غافل بوَد از کشت و بهار

او چه داند قیمت این روزگار‌؟

در پناه لطف حق باید گریخت

کاو هزاران لطف بر ارواح ریخت

تا پناهی یابی آنگه چون پناه‌!

آب و آتش مر ترا گردد سپاه

نوح و موسی را نه دریا یار شد‌؟

نه بر اعداشان به‌کین قهار شد‌؟

آتش ابراهیم را نه قلعه بود‌؟

تا برآورد از دل نمرود دود‌؟

کوه یحیی را نه سوی خویش خواند‌؟

قاصدانش را به زخم سنگ راند‌؟

گفت ای یحیی بیا در من گریز

تا پناهت باشم از شمشیر تیز

حاشیه‌ها

با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

وزن:	فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری:	مثنوی
منبع اولیه:	ویکی‌درج
تعداد ابیات:	۲۰

خلاصه

هوش مصنوعی: در این شعر، طوطی که از قفس آزاد شده، به پرواز درمی‌آید و به شاخ بلندی می‌رود. او در حال پرواز یادآوری می‌کند که صدا و آوازش او را در بند کرده بود و به مرگش منتهی شد. او به دیگران نصیحت می‌کند که باید جستجو کنند و از خطرات گریزند. طوطی نصیحت می‌کند که باید به طور پنهانی عمل کرد و از خود در برابر دشمنان محافظت کرد. همچنین، اشاره می‌شود که انسان‌ها باید به لطف خداوند پناه ببرند، چرا که او می‌تواند در شرایط سخت به آنها کمک کند. در نهایت، داستان‌هایی از پیامبران نوح و موسی و ابراهیم و یحیی به کار می‌رود تا نشان دهد که در مواقع خطر، باید به سوی خداوند پناه برد.

برگردان به زبان ساده

# بعد از آنش از قفس بیرون فکند

طوطیک پرید تا شاخ بلند

هوش مصنوعی: بعد از اینکه قفس را ترک کرد، طوطی پرواز کرد و به سر درختی بلند رفت.

# طوطی مرده چنان پرواز کرد

کآفتاب شرق ترکی‌تاز کرد

هوش مصنوعی: طوطی مرده به گونه‌ای پرواز کرد که خورشید شرق را به حرکت وا داشت.

# خواجه حیران گشت اندر کار مرغ

بی‌خبر ناگه بدید اسرار مرغ

هوش مصنوعی: استاد در کارهای مرغی که بی‌خبر بود، به شدت گیج و شگفت‌زده شد. ناگهان به راز و رمز آن مرغ پی برد.

# روی بالا کرد و گفت ای عندلیب

از بیان حال خودْمان ده نصیب

هوش مصنوعی: او سرش را بالا کرد و به بلبل گفت: ای بلبل، از حالت و احوال خود برای ما بگو.

# او چه کرد آنجا که تو آموختی‌؟

ساختی مکری و ما را سوختی‌؟

هوش مصنوعی: او چه کارهایی انجام داد که تو به او یاد دادی؟ تنها با ساختن نیرنگ و ترفندهایش، ما را به زحمت انداختی و نابود کردی.

# گفت طوطی کاو به فعلم پند داد

که رها کن لطف آواز و وداد

طوطی گفت‌: با آن کارش به من پند و اندرز داد که آواز و خوش‌سخنی را رها کن. (وداد یعنی دوستی و در اینجا گویا به معنی هم‌صحبتی و خوش‌سخنی باشد‌)

# زانک آوازت ترا در بند کرد

خویشتن مرده پی این پند کرد

همین آواز و خوش‌سخنی‌ات تو را در بند کرده است‌؛ راز آن‌که خود را به مردن زد این بود.

# یعنی ای مطرب شده با عام و خاص

مرده شو چون من که تا یابی خلاص

یعنی ای کسی که مثل مُطرب از خاص تا عام با همه هم‌نشین شده‌ای؛ مرده شو تا چون من رهایی یابی.

# دانه باشی مرغکانت بر چنند

غنچه باشی کودکانت بر کنند

اگر دانه باشی مرغان تو را می‌چینند و اگر غنچه باشی کودکان‌ بر می‌کَنند.

# دانه پنهان کن به‌کلی دام شو

غنچه پنهان کن گیاه بام شو

پس به کلی دانه‌ها و فوایدت را پنهان کن و بجای غنچه بودن‌، گیاه روییده بر بام باش که کسی آن را نمی‌چیند.

# هر که داد او حُسن خود را در مزاد

صد قضای بد سوی او رو نهاد

هر کس که زیبایی و حسن خود را در معرض گذاشت و بالای دست گرفت، صد قضا و بلای بد به او روی آورد.

# چشم‌ها و خشم‌ها و رشک‌ها

بر سرش ریزد چو آب از مَشک‌ها

و چشم بد و خشم و رشک همچون آب از مَشک بر سر او می‌ریزد.(در گذشته آوردن آب آشامیدنی از چشمه‌ها را معمولا دختران انجام می‌داده‌اند و برای این کار‌، مشکِ آب را بر سر نهاده‌ و همیشه مقداری از آب مشک بر سر و روی آن شخص می‌ریزد. مولانا در اینجا کسی که زیبایی‌هایش را بر دست بگیرد به زیبارویی تشبیه کرده که به سبب زیبایی‌اش ریختن چشم و خشم بر او مانند آب آن مشک حتمی است.)

# دشمنان او را ز غیرت می‌درند

دوستان هم روزگارش می‌برند

دشمنان از روی کین و خشم به او صدمه می‌زنند و دوستان هم عمر او را بیهوده تلف می‌کنند.

# آنک غافل بوَد از کشت و بهار

او چه داند قیمت این روزگار‌؟

کسی که نداند فصل کاشتن و بهار کی است و چه ارزشی دارد چطور بهای وقت و عمرش را می‌فهمد‌؟

# در پناه لطف حق باید گریخت

کاو هزاران لطف بر ارواح ریخت

هوش مصنوعی: باید به رحمت و محبت خدا پناه برد، چون او نعمت‌های فراوانی بر روح‌ها نازل می‌کند.

# تا پناهی یابی آنگه چون پناه‌!

آب و آتش مر ترا گردد سپاه

هوش مصنوعی: تا زمانی که به چیزی یا کسی برای پناه بردن دست نیافته‌ای، مانند آب و آتش در کنار هم قرار می‌گیری. چنانچه پناهی یابی، آن وقت تمامی آن نیروها، به یاری‌ات خواهند آمد.

# نوح و موسی را نه دریا یار شد‌؟

نه بر اعداشان به‌کین قهار شد‌؟

هوش مصنوعی: آیا دریا برای نوح و موسی یاری نکرد؟ آیا بر دشمنانشان خشم الهی نازل نشد؟

# آتش ابراهیم را نه قلعه بود‌؟

تا برآورد از دل نمرود دود‌؟

هوش مصنوعی: آتش ابراهیم چطور می‌توانست قلعه‌ای داشته باشد؟ که بکشد و از دل نمرود دود بلند کند؟

# کوه یحیی را نه سوی خویش خواند‌؟

قاصدانش را به زخم سنگ راند‌؟

هوش مصنوعی: کوه یحیی را کسی به سمت خودش دعوت نکرد؟ آیا فرستاده‌های او را با سنگ‌آورده‌ها آسیب زد؟

# گفت ای یحیی بیا در من گریز

تا پناهت باشم از شمشیر تیز

هوش مصنوعی: ای یحیی، بیا به من پناه بیاور، تا از تیغ تیز دشمن در امان باشی.

رونوشت متن رونوشت نشانی نمای مشابه کتابهای چاپی (فقط رایانه)

پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی

راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور

بخش ۹۳ - برون انداختن مرد تاجر طوطی را از قفس و پریدن طوطی مرده به خوانش عندلیب
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.

فعال یا غیرفعال‌سازی قفل متن روی خوانش من بخوانم

پیشنهاد مشق شعر

معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است

تا به حال ۲۱ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...

ناشناس در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۲ آبان ۱۳۸۹، ساعت ۱۶:۵۴ نوشته:

در دو بیت آخر منظور از یحیی الیاس است.

reply flag link

سید علیرهمایونی در ‫۱۴ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ دی ۱۳۸۹، ساعت ۲۲:۲۳ نوشته:

به نظر می آید در عنوان شعر قفس اشتباها قفص نوشته شده است...
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

حیدری در ‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۳، ساعت ۰۱:۲۱ نوشته:

املای «قفص» که با توجه به حاشیه پیشین به «قفس» اصلاح شده، صحیح بوده است؛ در متون کهن فارسی از جمله کلیله و دمنه این واژه همه جا به شکل «قفص» و با ص یعنی به صورت کاربرد آن در زبان عربی ضبط شده است. سپاس

امین کیخا در ‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۳، ساعت ۰۲:۰۹ نوشته:

قفس عربی نیست . کابک به گمانم فارسی اش باشد ولی قفس گویا دگرگونیده یک واژه یونانی باشد که در عربی رفته است . مانند تریاک و طلسم و ....

امین کیخا در ‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۳، ساعت ۰۲:۱۱ نوشته:

تریاک از یونانی به فارسی آمده است فارسی اش نارکوک و یا کوکنار است و با لغت انگلیسی narcotic همبسته است . طلسم هم که فارسی اش نیرنگ بوده است و از thelesma این لغت وارد شده است .

محمدامین مروتی در ‫۹ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۲۱ نوشته:

گمنامی
محمد امین مروتی
Amin-mo.blogfa.com
یکی از مهم ترین آموزه های عارفانه در مقام رهایی، گمنامی است. در حدیث قدسی هم آمره که اولیایی تحت قبابی. اولیاء من از چشم ها پنهانند. در داستان طوطی و بازرگان، طوطی پس از آزاد شدن می گوید آن طوطیان هندی مرا به عمل خویش آموختند که از خودنمایی یا نمایش دارایی هایم دست بکشم تا همچو تویی به اسارتم نگیرد. در واقع صدای خوش من مرا اسیر تو کرد. لذا خود را به مردن زدم تا تو از آواز من طمع بر کنی و رهایم سازی:
گفت طوطی کو به فعلم پند داد
که رها کن لطفِ آواز و وداد
زان که آوازت تو را در بند کرد
خویشتن مرده، پیِ این پند کرد
طوطیان هند به من گفتند که برای همه نخوان، با همه نیامیز و سخن مگو؛ مثل غنچه خودنمایی مکن و زیبایی ات را به مزایده مگذار، بل مانند گیاهی که روی بام می روید، از چشم مردم بیفت:
یعنی ای مطرب شده با عام و خاص
مرده شو چون من که تا یابی خلاص
دانه باشی، مرغکانت بر چنند
غنچه باشی، کودکانت بر کنند
دانه پنهان کن، به کلی دام شو
غنچه پنهان کن، گیاه بام شو
هر که داد او حُسن خود را در مزاد
صد قضای بد سوی او رو نهاد

مهیار در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۱ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۲۲ نوشته:

اگر به جای "صد قضای بد سوی او رو نهاد" نوشته شود " صد بلای سوء روی او نهاد" شعر آهنگین تر میشود. جناب دکتر سروش در خواندن این شعر این بیت رو اینگونه بیان کردند.

روفیا در ‫۸ سال قبل، شنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۵۳ نوشته:

دانه باشی مرغکانت برچنند
غنچه باشی کودکانت برکنند
مولانا خودش هم دانه بود و هم غنچه،
هم حسن خود در مزاد نهاد!
پریرو تاب مستوری ندارد...
چونان آفتاب شرق ترکتازی کرد، آخر راستی نمی شد این خورشید ظلمت سوز را در پستو پنهان کرد!

شهلا در ‫۷ سال و ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۲۱ نوشته:

ممنون روفیا جان، رهایی بخش ما شد از ظلمتی که درآن گرفتار بودیم، هزارشکر...

روفیا در ‫۷ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۰۳ نوشته:

دشمنان او را ز غیرت می درند
دوستان هم روزگارش می برند
روزگارش می برند یعنی سرمایه عمرش را هدر می دهند.
این دوستان در زمره آن دوستانی که حافظ می گوید نیستند :
دو یار زیرک و از باده کهن دو منی...
دوستانی اند که فقط به درد وقت گذرانی می خورند...

بی سواد در ‫۷ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۷:۱۴ نوشته:

دوست جان،
می فرماید :
هرچه گفتیم جز حکایت دوست
در همه عمر، ازآن پشیمانیم
و به گمانم بیش از ده غزل با ردیف /قافیه دوست دارد.

روفیا در ‫۷ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۹:۰۸ نوشته:

یادت به خیر دوست جان!
هر کجا در ستایش دوست می گوید همانا مرادش از آن دوست الکی ها نیست.

بی سواد در ‫۷ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۰۱ نوشته:

ز هرچه هست گزیر است و ناگزیر از دوست
دوست جان، سپاس میگزارم
نوشته های گه گاهیت میخوانم و یاد نادیده ات تازه میدارم.
زندگیت دراز و روزگار به کام باد

مهدی کاظمی در ‫۷ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۶، ساعت ۱۱:۳۲ نوشته:

بازرگان بعد ازسر دادن ناله و شیون طوطی مرده رو از قفس بیرون آورد و طوطی (به تیزی آفتاب شرق و تاختن ترکی بر اسب )بسرعت پرید و برشاخه درختی نشست
بعد از آنش از قفس بیرون فکند
طوطیک پرید تا شاخ بلند
طوطی مرده چنان پرواز کرد
کآفتاب شرق ترکی‌تاز کرد
خواجه حیران و سرگشته وقتی این حقیقت رو فهمید رو به شاخه کرد و گفت ای عندلیب ازین احوال ماروهم باخبر کن که مگر اون طوطی هندوستان چی بهت گفت که این مکر ساختی و مارا سوختی
خواجه حیران گشت اندر کار مرغ
بی‌خبر ناگه بدید اسرار مرغ
روی بالا کرد و گفت ای عندلیب
از بیان حال خودمان ده نصیب
او چه کرد آنجا که تو آموختی
ساختی مکری و ما را سوختی
طوطی به بازرگان میگه که اون طوطی توی هندوستان با عمل و کردارش بمن پند داد و گفت لذت آواز خوندن و دوستی(وداد) رو رها کن چونکه نغمه سرایی تو باعث زندانی شدنته و خودش رو بمردن زد تا این پیام رو بمن برسونه یعنی ایکه باعث شادی و طرب خاص و عام شدی مثل من مرده شو تا از قفس خلاص یابی ...مولانا درینجا پند دادن باعمل رو بشکل زیبایی بیان میکنه که میشه بدون کلام و حرف مهمترین پندهارو داد

گفت طوطی کو به فعلم پند داد
که رها کن لطف آواز و وداد
زانک آوازت ترا در بند کرد
خویشتن مرده پی این پند کرد
یعنی ای مطرب شده با عام و خاص
مرده شو چون من که تا یابی خلاص

باید که گوهری ارزشمند باشی ولی دور از گزند خلق .. اگه دانه باشی پرندگان برچینندت و گر غنچه باشی کودکان برکنند..دانه رو پنهان کن و دام باش تا کسیکه برای شکارت میاد خودش شکار بشه و غنچه رو پنهان کن و گیاهی باش که روییده بر بام ...هرکسی که حسن و خوبی خود را در معرض مزایده و حراج قرار بده صد ها گزند و اتفاق بد بسویش روانه میشه ..
دانه باشی مرغکانت بر چنند
غنچه باشی کودکانت بر کنند
دانه پنهان کن بکلی دام شو
غنچه پنهان کن گیاه بام شو
هر که داد او حسن خود را در مزاد
صد قضای بد سوی او رو نهاد
جشمها و خشمها و رشکها
بر سرش ریزد چو آب از مشکها
دشمنان او را ازین رشک و حسد از بین میبرند و دوستان هم برای شراکت درین حسن و خوبی وقتش رو تلف میکنن و بندی بر پای او مینهند و در دامش میکنند ..کسیکه غافل بوده از کاشتن و زرع معنییه فصل بهار که موسم بهره مندیه رو نمیفهمه و ارزش زمان رو درک نمیکنه ...یعنی اگر دنبال شهرت بری از افت دشمنان و دوستان در امان نمیمونی و از مابقی ابعاد زندگی غافل میمونی و برای دیگران زندگی میکنی ...مولانا درینجا از راهکاری حرف میزنه برای گریختن از گزند روزگار ...میفرماید در لطف و پناه حضرت حق باید گریخت چونکه او هزاران لطف بر ما و روح ما روا داشته .. تا پناهی یابی اونم چه پناهی که اب و اتش و بخت ارتشی در خدمت تو میشه ...
دشمنان او را ز غیرت می‌درند
دوستان هم روزگارش می‌برند
آنک غافل بود از کشت و بهار
او چه داند قیمت این روزگار
در پناه لطف حق باید گریخت
کو هزاران لطف بر ارواح ریخت
تا پناهی یابی آنگه چون پناه
آب و آتش مر ترا گردد سپاه
...

مهدی کاظمی در ‫۷ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۲۹ آبان ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۵۱ نوشته:

بازرگان بعد ازسر دادن ناله و شیون طوطی مرده رو از قفس بیرون آورد و طوطی (به تیزی آفتاب شرق و تاختن ترکی بر اسب )بسرعت پرید و برشاخه درختی نشست
بعد از آنش از قفس بیرون فکند
طوطیک پرید تا شاخ بلند
طوطی مرده چنان پرواز کرد
کآفتاب شرق ترکی‌تاز کرد
خواجه حیران و سرگشته وقتی این حقیقت رو فهمید رو به شاخه کرد و گفت ای عندلیب ازین احوال ماروهم باخبر کن که مگر اون طوطی هندوستان چی بهت گفت که این مکر ساختی و مارا سوختی
خواجه حیران گشت اندر کار مرغ
بی‌خبر ناگه بدید اسرار مرغ
روی بالا کرد و گفت ای عندلیب
از بیان حال خودمان ده نصیب
او چه کرد آنجا که تو آموختی
ساختی مکری و ما را سوختی
طوطی به بازرگان میگه که اون طوطی توی هندوستان با عمل و کردارش بمن پند داد و گفت لذت آواز خوندن و دوستی(وداد) رو رها کن چونکه نغمه سرایی تو باعث زندانی شدنته و خودش رو بمردن زد تا این پیام رو بمن برسونه یعنی ایکه باعث شادی و طرب خاص و عام شدی مثل من مرده شو تا از قفس خلاص یابی ...مولانا درینجا پند دادن باعمل رو بشکل زیبایی بیان میکنه که میشه بدون کلام و حرف مهمترین پندهارو داد

گفت طوطی کو به فعلم پند داد
که رها کن لطف آواز و وداد
زانک آوازت ترا در بند کرد
خویشتن مرده پی این پند کرد
یعنی ای مطرب شده با عام و خاص
مرده شو چون من که تا یابی خلاص

باید که گوهری ارزشمند باشی ولی دور از گزند خلق .. اگه دانه باشی پرندگان برچینندت و گر غنچه باشی کودکان برکنند..دانه رو پنهان کن و دام باش تا کسیکه برای شکارت میاد خودش شکار بشه و غنچه رو پنهان کن و گیاهی باش که روییده بر بام ...هرکسی که حسن و خوبی خود را در معرض مزایده و حراج قرار بده صد ها گزند و اتفاق بد بسویش روانه میشه ..
دانه باشی مرغکانت بر چنند
غنچه باشی کودکانت بر کنند
دانه پنهان کن بکلی دام شو
غنچه پنهان کن گیاه بام شو
هر که داد او حسن خود را در مزاد
صد قضای بد سوی او رو نهاد
جشمها و خشمها و رشکها
بر سرش ریزد چو آب از مشکها
دشمنان او را ازین رشک و حسد از بین میبرند و دوستان هم برای شراکت درین حسن و خوبی وقتش رو تلف میکنن و بندی بر پای او مینهند و در دامش میکنند ..کسیکه غافل بوده از کاشتن و زرع معنییه فصل بهار که موسم بهره مندیه رو نمیفهمه و ارزش زمان رو درک نمیکنه ...یعنی اگر دنبال شهرت بری از افت دشمنان و دوستان در امان نمیمونی و از مابقی ابعاد زندگی غافل میمونی و برای دیگران زندگی میکنی ...مولانا درینجا از راهکاری حرف میزنه برای گریختن از گزند روزگار ...میفرماید در لطف و پناه حضرت حق باید گریخت چونکه او هزاران لطف بر ما و روح ما روا داشته .. تا پناهی یابی اونم چه پناهی که اب و اتش و بخت ارتشی در خدمت تو میشه ...
دشمنان او را ز غیرت می‌درند
دوستان هم روزگارش می‌برند
آنک غافل بود از کشت و بهار
او چه داند قیمت این روزگار
در پناه لطف حق باید گریخت
کو هزاران لطف بر ارواح ریخت
تا پناهی یابی آنگه چون پناه
آب و آتش مر ترا گردد سپاه
برای مثال مگه نه اینکه دریا یار حضرت موسی و نوح نشد و با دشمنانشان با کینه و عداوت رفتار نکرد یامگه اتش برای حضرت ابراهیم مامن نشد و از دل نمرود با این کار دود و آه بیرون نیاورد و یا مگه کوه حضرت یحیی را بسوی خود فرا نخواند و دشمنانی که قصد اورا کرده بودن با سنگ زخمی نکرد و نراند و گفت ای یحیی در من گریز تا مانند شمشیری در دست تو باشم
تا پناهی یابی آنگه چون پناه
آب و آتش مر ترا گردد سپاه
نوح و موسی را نه دریا یار شد
نه بر اعداشان بکین قهار شد
آتش ابراهیم را نه قلعه بود
تا برآورد از دل نمرود دود
کوه یحیی را نه سوی خویش خواند
قاصدانش را به زخم سنگ راند
گفت ای یحیی بیا در من گریز
تا پناهت باشم از شمشیر تیز

تماشاگه راز در ‫۶ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۲۱ دی ۱۳۹۷، ساعت ۱۱:۵۰ نوشته:

بیت 12 مطابق تصحیح فروزانفر به شکل زیر صحیح است:
حیله ها و خشمها و رشکها
بر سرش ریزد چو آب از مشکها

Nazanin در ‫۵ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۵:۲۶ نوشته:

خوب این حضرت مولانا که در انتها دعوت به سکوت و پنهان کاری میکنند ، خودشان چرا اینهمه حرافی و خودنمایی می فرمودند! شما همین داستان را که میخوانید ، میبینید که چقدر حرف توی حرف و داستان در داستان آورده است !

ملیکا رضایی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۵۸ پاسخ داده:

لقب خموش در واقع برای مولانا هست چون در اشعار خود بسیار خموش آورده (در اکثر اشعار)

ولی خب این چه ربطی به خود مولانا دارد !؟

مولانا این را به ما میگوید که خموش باشیم ...

ساعد در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۹، ساعت ۰۶:۵۷ نوشته:

سلام . این شعر در برنامه 818 گنج حضور به زیبایی و کامل توسط آقای پرویز شهبازی تفسیر شد
www.parvizshahbazi.com

حسین h۱farzin@gmail.com در ‫۴ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۸:۰۲ نوشته:

سلام
حضرت یحیی وارد درخت شد و به درخت پناه برد که با اره نصفش کردند
پس کوه حضرت یحیی را به سوی خودش نخواند بلکه درخت بود همچنین اگر این پناه بردنها مایه نجات است پس چرا حضرت یحیی نجات نیافت و درخت را بصورت عمودی با اره بریدند و او را دو شقه کردند ؟

عبدالرضا ناظمی در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۳۹ نوشته:

درود آنکه او را در درخت به دو نیم کردند حضرت زکریا (ع ) بود و دیگر اینکه استاد بدیع الزمان فروزانفردر شرح مثنوی می فرمایند :

تاکنون در هیچ یک از روایات اسلامی این قصه را منسوب به یحیی بن زکریا نیافته‌ام، ظاهراً مأخذ آن داستان ذیل است: فقال الیاس لهم یا بنی‌اسرائیل انی اریکم من نفسی عجبا قالوا نعم فصاح صیحه عظیمه فارتعب قلوبهم من خوف الصیحة فهم الملک‌ بقتله فهرب علی وجهه حتی وصل الی جبل و تورع منهم فبعثوا فی طلبه فلما قربوا منه انفتح الجبل و دخل فی بطنه و کلمه الجبل و قال ایها (ظ: ایه، ائت) الیاس فی مسکنک و مأواک. قصص الانبیاء از محمد بن عبدالله کسایی، طبع لیدن، ۱۹۲۲، ص ۲۴۴٫

(الیاس روزی گفت ای بنی‌اسرائیل من کاری شگفت از خود به شما نمایم گفتند آری، الیاس فریادی سخت و بلند برکشید که از بیم آن دلهای اسرائیلیان به ترس افتاد، پادشاه به قتل او همت بست و او بگریخت و به راه خود رفت تا به کوهی رسید و از آنها پرهیز جست، در پی او فرستادند و چون به نزدیک او رسیدند کوه دهان باز کرد و الیاس به درون کوه رفت و کوه با او در سخن آمد که ای الیاس در منزل و پناه گاه خود در آی.) مطابق روایات دیگر الیاس بر اسبی آتشین نشست و به جمع فرشتگان پیوست.

در سکوت در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۱ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۴۸ نوشته:

مثنوی معنوی :: در سکوت.... بشنوید

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	همرسانی متن شعر جاری در گنجور
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

ورود به گنجور

بخش ۹۳ - برون انداختن مرد تاجر طوطی را از قفس و پریدن طوطی مرده