اگر باید بحال خود دوامی

شود مر اهل حالت را مقامی

نماند هیچ یکدم در مقامی

کند هر صبج استقبال شامی

خود این باشد اگر دانی مقامی

که هست آنرا محمد نیک نامی

طریقت هر کجا او راست نامی

ز ما تا حق بطی هر مقامی

بقهر نفس دارد اهتمامی

بقهاریت استش احتشامی

نبیند هم فسادی در مقامی

که نارد بهر اصلاحش قیامی

در اعضا گر نباشد هم نظامی

میسر نیست جسمی را دوامی

توقف نیست او را در مقامی

بود اندر علوش اهتمامی

نزد سر فعل زشت از خاص و عامی

که نبود در قفایش انتقامی

پرستد تا که حق را در مقامی

که از معبود و عابد نیست نامی

بنه در سیر نفس خویش گامی

ازین ره کن به وصلش اهتمامی

چو رجحان وجودش را دوامی

نباشد گرچه دارد شأن و نامی

خود آنهم لایق آمد در مقامی

که امر حق شود بر نیک نامی

سراغی از صفی گر در مقامی

شدت بر روی رسان از ما سلامی

نگردد مشتبه بر وی مقامی

شناسد گر پرد مرغی ز بامی

بر آن نازی که مقبول عوامی

عوام‌الناس را پس خود غلامی

نگویم داریوشم بوده حامی

نگویم داشت سیروسم گرامی

نیارم نام آن شاهان نامی

نخوانم هیچ از آن دفتر اسامی

در این دربار این بی احترامی

نه عارف را پسند آمد نه عامی

پرستشخانه شد هر جا گرامی

بویژه این بلند ایوان نامی

نسیم سرو ریاض قوم نظامی

کز او ملک سخن باشد تمامی

پریدن از سر بامی به بامی

نبخشد جره بازان را مقامی

ز نخچیری که جز مشت پری نیست

همان بهتر که میری درکنامی