دلبر صابون پز من کرد سودا را درست

خانه من آمد و از آشنایی دست شست

خشت پز امرد که باشد خشت او پیوسته سست

هر که دید از دور او را گفت خشتک نادرست

هر کجا رفتم به یاد زلف او خوردم شکست

در تمنای رخ او رفت کار من ز دست

کی شود بر من میسر صحبت آن شوخ مست

بسته اند از چار حد بر من در وصلش که هست

مجلس اغیار روشن کرده است آن می پرست

ای مسلمانان چه باید کرد با آن شوخ مست

در فراق زلف کافر کیش می خوردم شکست

آبروی رفته را می خواستم آرم به دست

عالم آبست دنیا و تویی دنیا پرست

وقت آن آمد کنی در کشتی وحدت نشست

سر مپیچ از سعی خود چون موج اگر یابی شکست

غور کن در بحر هستی تا گهر آری به دست

دوش در بزم جنان ساقی جان سرشارو مست

پایکوبان خوش درآمدجام کافوری بدست

در بروی غیر بست و بند برقع برگشود

زد صلای باده از هر سوی برهشیار و مست

گفتم این جام از برای کیست گفت آنکس که چشم

[...]

سست از این سخت ابتلا ذرات را بالا و پست

هر چه هست پاز راه از کاردست

بنده وار آزاده قومی را که بند از پا و دست

هر که هست رحمت ایشان شکست

مرد عاشق پیشه فارغ نیست ازسودای دوست

زانکه مردان خدا را عشق تا حق رهبر است

مرد عاشق پیشه فارغ نیست ازسودای دوست

زانکه مردان خدا را عشق تا حق رهبر است

در طریقت هرچه پیش سالک آید خیر اوست

بر صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

عاقبت ترکی مرا محمود نام آمد به دست

عاقبت محمود باشد عاشقان را هرکه هست

جای آن داردکه بر دنیا فشانم آستین

زانکه در دنیا کم افتد اینچنین دولت به دست

بر رخ خوبش کنم نظاره چون مفلس به سیم

[...]

خسروا عالم اسیر حکم‌عالمگیر تست

هرچه درهستی بود درحیطهٔ تسخیر تست

شرق تا غرب جهان گیرد به یک دم آفتاب

غالباً نایب مناب تیغ عالمگیر تست

هیچ تقدیری خلاف رای و تدبیر تو نیست

[...]

مرد گر در پیش زن ببرتبه شد عارش کم است

پیش پا افتد هر آن سنگی که مقدارش کمست

رفته رفته زن شود بر پشت آن شوهر سوار

ریش او را گیرد و گوید که سربارش کم است

سیزده سال سلیل مجتبی قاسم که هست

همچو حد و باب خود یزدانشناس حق‌پرست

و چه هست از بیش و کم خرد و کلان بالا و پست

راه پیما از طفیلش از عده شد سوی هست

هر که دل بر طره عنبر مثالت بست بست

سوی دام از گلستان چون طایر برجست جست

کشته تیر نگاه نرگست تا هست هست

عالمی را کرده از یک عشوه آنبد مست مست

بسکه ببرید و درید و خست بربست و شکستِ

سرکشان را سینه و سر حنجر و در پا و دست

پردلان را از سرزین کرد بس با خاک ست

تیغ آن شهزاده آزاده یزدان پرست

صدمه قحط و غلا پشت محبان را شکست

شسته‌اند از مال و جان خویشتن یکباره دست

فتنه یک مشت شیطان طنیت دنیاپرست

تار و پود رونق دنیا و دین از هم گسست

از ظهور درد و غم افسرده‌حالی تا به کی

این همه آشفتگی سرمایه سامان تست

درد نبود بی‌دوا از بهر درمان غم مخور

این همه درد پیاپی باعث درمان تست

بر سرت آید طبیبی روح‌بخش و جان‌نواز

[...]

هر یکی زین عاشقان مستانه جام می به دست

گه ز روی جام گاه از بوی جانان گشته مست

بانگ نوشانوش ساقی ناله های می پرست

پرده زاهد درید و چشم نامحرم ببست