چو روز خوش بود خرم نشینیم

که خود جز خرمی کاری نبینیم

ز مهر خویش جز شادی نبینیم

که از پیروزی ارزانی بدینیم

بیا تا ما کنون خرم نشینیم

که فردا هرچه باشد خود ببینیم

بیا تا یک سواره برنشینیم

ره مُشگوی خسرو برگزینیم

یک امشب شادمان با هم نشینیم

به روی یکدیگر عالم ببینیم

گر مردی خویشتن ببینیم

اندر پس دوکدان نشینیم

دیگر نزنیم لاف مردی

وز شرم ره زنان گزینیم

کاری عجب اوفتاده ما را

[...]

دل گفت که ما چو قطره ای مسکینیم

در عمر کجا کنار دریا بینیم

آن قطره که این گفت، چو در دریا رفت

فریاد برآورد که ما خود اینیم

در این منزل حقیقت یار بینیم

دمادم اندر این خلوت گزینیم

ما صحبت همدگر گزینیم

بر دامن همدگر نشینیم

یاران همه پیشتر نشینید

تا چهره همدگر ببینیم

ما را ز درون موافقت‌هاست

[...]

تا دلبر خویش را نبینیم

جز در تک خون دل نشینیم

ما به نشویم از نصیحت

چون گمره عشق آن بهینیم

اندر دل درد خانه داریم

[...]

در زیر درخت تو نشینیم

وز میوه دلکش تو چینیم

به یاد آید آن لعبت چینیم

کند خاک در چشم خودبینیم

گهی بر طارَمِ اعلیٰ نشینیم

گهی بر پشتِ پایِ خود نبینیم

روی او را دگر نمی‌بینیم

همچو اول برش نمی‌شینیم

بر چنین عار نار بگزینیم

تا که جان در تن است ننشینیم

بی منت دیده روی بینیم

بی زحمت لعل بوسه چینیم

که ما چون همسران باهم نشینیم

ز شعرت دفتری باید که بینیم

گر بدست آید مرا در تیه حیرت یک جوین

قانعم منت پذیر از من و از سلوی نیم

ور پلاسی باشدم از نقش منت بی علم

طالب دیبای چین و اطلس و خارا نیم

دم فرو بستم بکلی از مدیح و از غزل

[...]

بیا تا بادپایان برنشینیم

رویم احوال جم را باز بینیم

با شاهد و جام همقرینیم

آری، چه کنیم این چنینیم