چون بهار زمانه بی دی نیست

عمر ما جز هبا و لاشی نیست

درین ره غیر بعد مصطفی نیست

درین ره غیر شاه مرتضی نیست

خدایگانا با دست گوهر افشانت

همیشه کار زمین وزمان گهر چینی ست

اگر به رفعت قدرت فلک به صد درجه

فراز خویش نبیند ز خویشتن بینی ست

مرا به خلعت زیبا و استر رهوار

[...]

دیده را بی تو روشنایی نیست

صبر را دل آشنایی نیست

خواجه از خاک تیره بیرون آی

زانکه این جای پادشاهی نیست

پشت بر روی مخلصان کردن

[...]

خسرو آنست که در صحبت او شیرینی‌ست

در بهشت است که هم‌خوابه حورالعینی‌ست

دولت آنست که امکان فراغت باشد

تکیه بر بالش بی‌دوست نه بس تمکینی‌ست

همه عالم صنم چین به حکایت گویند

[...]

مرا در سر هوای نازنینی ست

کز او تاراج شد هر جا که دینی ست

نخواهد رفت مهرش از دل من

اگر چه با منش هر لحظه کینی ست

پریشان حالت است از یاد زلفش

[...]

آن چه شوریست ز عشق تو که اندر می نیست

وآن چه سرّیست ز اسرار تو کاندر نی نیست

در فراق تو مرا جان به لب آمد آخر

اثر وصل تو ای دوست بگو تا کی نیست

با دل خسته هجران کش خود می گویم

[...]

بپیش مردم نادیده این سخن شینیست

که غیر دلبر ما در جهان دگر شی نیست

خیال باطل از آنست در دماغ فقیه

که در مزاج دلش بوی نشأئه می نیست

هزار مجنون در حی عشق نعره زنان

[...]

با زلف تو نافه را سر مسکینی ست

با روی تو ماه رسته از خودبینی ست

شیرین لب خود مگز که آن تبخاله

کافتاده بر آن لب همه از شیرینی ست

عجب دامان کوه دلنشینی‌ست

سقاه اله چه خرم سرزمینی‌ست

علمی بطلب که کتابی نیست

یعنی ذوقی است، خطایی نیست

بر دل از داغ غم قیاسی نیست

خانة کعبه را پلاسی نیست

تکیه کم کن به عقل در ره عشق

پی این خانه بر اساسی نیست

هر کجا عشق دعوی آغازد

[...]

یاد از عدو نیارم وین هم ز دوربینی ست

کاندر دلم گذشتن با دوست همنشینی ست

در عالم خرابی از خیل منعمانم

سیلم به رخت شویی برقم به خوشه چینی ست

میرم ولی بترسم کز فرط بدگمانی

[...]

آن دگر بالتمام مخفی نیست

نقص در شأن حق تعالی نیست

غمین مباش که چیزی ز عمر باقی نیست

روا بود خوری ار غم که جام وساقی نیست

مرا به زاهد این شهر دوستی نبود

که درزمانه چواوکس به بدسیاقی نیست

خلاف ساقی ومطرب که درهمه عالم

[...]

سختا که بیزد آمدم و شاهد و می نیست

زان سخت تر این غم که مرا پای بری نیست

این ملک دروغست خود از دوره کی نیست

شهری که در او میکده نی داخل شی نیست

بمعنی وجه شیئ جز عین شی نیست

که آن فانی و باقی غیرحی نیست

هر آن شییء که بینی غیر وی نیست

خود او هر شیئی و خود در هیچ شیی نیست

بپا تا عالم است او منطقی نیست

بهر دور آدمی الا صفی نیست

چون سرو دلارای قدت در چمنی نیست

افسوس، که این سرو به باغ چو منی نیست

گفتم به دل، از سرو قدت نسترن آرم

در هیچ گلستان چو قدت نسترنی نیست

مانند تو ای باغ گل و معدن شکر،

[...]