کسی کش پدر ناصرالدین بود

سر تخت او تاج پروین بود

هر آن کس که او جز بر این دین بود

ز یزدان و از منش نفرین بود

که جایی کجا مایه چندین بود

فرستادن زن چه آیین بود

که بار و بلندیش نفرین بود

نه آیین شاهان پیشین بود

نبرده نژادی که چونین بود

نهان کردن از من چه آیین بود

که تا زنده‌ای بر تو نفرین بود

پس از زندگی دوزخ آیین بود

همه ساله در جوشن کین بود

شب و روز در جنگ بر زین بود

کنون خوردنت نوک ژوپین بود

برت را کفن چنگ شاهین بود

برین بر پس از مرگ نفرین بود

همان نام من نیز بی‌دین بود

بدوبر پس از مرگ نفرین بود

همان نام او شاه بی دین بود

مرا آفرین بر تو نفرین بود

همان نام تو شاه بی‌دین بود

همی‌گفت بی‌رنج تخت این بود

که بی‌کوشش و درد و نفرین بود

هر آن کس که او جز بر این دین بود

ز یزدان وز منش نفرین بود

بما بر پس از مرگ نفرین بود

چوآیین این روزگار این بود

ز بر آسمان تو زرین بود

زمین آهنین بخت پرکین بود

همه کار گردنده چرخ این بود

ز پروردهٔ خویش پرکین بود

بسوری که دستانش چوبین بود

چنان دان که خوانش نو آیین بود

گر از ما به دلش اندرون کین بود

بریدن سر دشمن آیین بود

و گرچه دل گرد پر کین بود

اسیر سر چنگ شاهین بود

بهره تو آفرین می شد زسعد مشتری

رقم خصم از نحس کیوان فریه و نفرین بود