برانگیخت آن مغربی پیل را

برآورد ساطور چون نیل را

مرد بی حاصل نیابد یار با تحصیل را

جان ابراهیم باید عشق اسماعیل را

گر هزاران جان لبش را هدیه آرم گویدم

نزد عیسا تحفه چون آری همی انجیل را

زلف چون پرچین کند خواری نماید مشک را

[...]

خیز ای دل زین برافگن مرکب تحویل را

وقف کن بر ناکسان این عالم تعطیل را

پاک دار از خط معنی حرف رنگ و بوی را

محو کن از لوح دعوی نقش قال و قیل را

اندرین صفهای معنی در معنی را مجوی

[...]

مرد بیحاصل نیابد یار با تحصیل را

سوز ابراهیم باید درد اسماعیل را

مرد بی حاصل نیابد یار با تحصیل را

سوز ابراهیم باید درد اسماعیل را

فرس بفکند جوش من نیل را

رخ من پیاده نهد پیل را

ز تن برکنم گردن پیل را

به دم درکشم چشمهٔ نیل را

خیز و بفرمای سرافیل را

باد دمیدن دو سه قندیل را

هر خسی غرقه شده تحصیل را

لیک نه تحصیل را تفضیل را

نور این تسبیح و این تهلیل را

می‌فروشی بهر قال و قیل را

آن یکی رومی بگفت این قیل را

تَرک کن خواهیم استافیل را

لطف او عاقل کند مر نیل را

قهر او ابله کند قابیل را

تا بدیدم روی عزرائیل را

باز آوردی فن و تسویل را

تا نبرد تیغت اسمعیل را

تا کنی شه‌راه قعر نیل را

چو شد شمع این سبز قندیل را

به پروانگی خواند جبریل را

ای از کرم نریخته خون سبیل را

وز لطف عید کرده عزای خلیل را

در ملک مصر یوسف کنعان به یاد تو

دریای نیل ساخته چشم کحیل را

گویی به غیر واسطه در گوش خاکیی

[...]

در کوی عشق ره نبود جبرئیل را

پی کرده است تیزی این ره دلیل را

بخت سیه گلیم ندارد غم گزند

حاجت به نیل نیست رخ رود نیل را

خورشید و مه مرا نتواند ز راه برد

[...]

عارف متابعت نکند قال و قیل را

بانگ درا به کار نیاید دلیل را

با دوستان حق چه کند خصم شعله خوی؟

باغ و بهارهاست در آتش خلیل را

پاس نفس بدار که آن خوی آتشین

[...]

کم گیر بهر حادثه عقل کفیل را

بستن به مشت خس نتوان رود نیل را

چشم امید داشتن از اهل روزگار

باشد طبیب درد نمودن علیل را

بال مگس ندارم و بر خویش بسته‌ام

[...]

خال لبت نشانده در آتش خلیل را

زلف تو بسته بال و پر جبرئیل را

ارباب حرص اهل طعم را خورد به چشم

باشد حلال خون گدایان بخیل را

سیلاب گریه کوه گنه را برد ز جا

[...]