بگفت آنک از چرم خر دیده بود

سخنهای قیصر که بشنیده بود

بگفت آن دلیری کزو دیده بود

به دیده بدید آنچ نشنیده بود

کجا طالع زادنش دیده بود

ز دستور وگنجور بشنیده بود

نه کس موی من پیش ازین دیده بود

نه از مهتران نیز بشنیده بود

یکایک بگفت آن کجا دیده بود

دگر هرچ‌ازکار پرسیده بود

هرآن کس که او کوش را دیده بود

وگر نام زشتیش بشنیده بود

مرد باید که اهل دیده بُوَد

تا در این راه حق گزیده بُوَد

کار آن پادشا گزیده بُوَد

که حکیم و زمانه دیده بُوَد

خال کآزار تو گزیده بُوَد

همچو خال سفید دیده بُوَد

پیر باید که راه دیده بُوَد

تا برِ عقل برگزیده بُوَد

چو در جنگ پیروزیش دیده بود

ز پیروز جنگیش ترسیده بود

که خوابی در آن داوری دیده بود

ز تعبیر آن خواب ترسیده بود

کز آن خوب‌تر قصه نشنیده بود

نه در نامهٔ خسروان دیده بود

کمان‌گر همیشه خمیده بوَد

قبا دوز را قب دریده بود

آن گدا آواز او نشنیده بود

لیک بسیاری ز دورش دیده بود

مادر از جانم طمع ببریده بود

در جنان حالم پدر هم دیده بود

بود زاهد درورع پیچیده بود

نقطهٔ دیدار معنی دیده بود

نازنین میرفت و بس شوریده بود

گفتی از سرباز خوابی دیده بود

گرملک بسیار عالم دیده بود

کس بنامی زان همه نرسیده بود

دیده‌ای کان جمال دیده بود

مهر رویت به جان خریده بود