شربهای جهان همه خوردیم

چه عطایی از او چه عاریتی

چو نکو بنگریستیم نبود

هیچ خوشخواره‌تر ز عافیتی

هرچه هست از بلا و عافیتی

خیر محض است و شر عاریتی

بر کشندت به دست عافیتی

آخر این پوستهای عاریتی

نشین ز بهر قناعت به کنج عافیتی

که کنج عافیتی به ز گنج عاریتی

گفت می‌بینم ترا اهلیتی

هست در اهلیتت جمعیتی

یا منبسطا فی تربیتی

یا مبتشرا فی تهنیتی

یا منبسطا فی تربیتی

یا مبتشرا فی تهنیتی

ذکر هر چیزی دهد خاصیتی

زانک دارد هر صفت ماهیتی

در دل موش ار بدی جمعیتی

جمع گشتی چند موش از حمیتی

بی الف بی و بی الف بی تی

الفی بی نقط بود نی تی

زین گونه چو خواند چند بیتی

زان یافت چراغ قیس زیتی

یک گلی بینی به شکل و هیئتی

هم به رنگ و رؤیت و خاصیتی

گفت یا رب ده به من ذریّتی

کو ز من بر خلق باشد آیتی

ربّنا اسکنت من ذریتی

انت ربّی عالم بالنیتی

گیرد از دولت به هر کیفیتی

خرج راهی‌، حکم ماموریتی