نباشد قیمت یک قطره خونش

که آمد زان رخان لاله‌گونش

وای آنکس که سعی در خونش

کرد و این خواست رای ملعونش

ماند به بهشت آن رخ گندم گونش

عشاق چو آدم است پیرامونش

خاقانی را نرفته بر گندم دست

عمدا ز بهشت می‌کند بیرونش

به کوهی کرد خسرو رهنمونش

که خواند هر کس اکنون بیستونش

فرستادند سوی بیستونش

شده بر ناحفاظی رهنمونش

پیرزن کان بت همایونش

کرده بود از سرای بیرونش

نهاده گنج معنی در درونش

بسوی ذات کرده رهنمونش

گهی صدگونه شهوة در درونش

برانگیزم شوم در رگ چو خونش

رها کن در میان خاک و خونش

که گلگونه چنین باید کنونش

به غایت اضطرابی در درونش

که می‌جوشید همچون بحر‌، خونش

کسی را کازمودی چند و چونش

مکن زنهار دیگر آزمونش

بوقتی سرّ کل بیند درونش

که مر منصور آید رهنمونش

نمودی مینمودم در درونش

در اینجا گاه کردم رهنمونش

درین گفتار میبینم کنونش

خدا دانم خدا را رهنمونش

همه خورشید بینی در درونش

حقیقت عقل کلی رهنمونش

یکی دیدم درون را با برونش

همه ره گم بکرده رهنمونش

نمیدیدند راز حق درونش

همی گفتند کافتادش جنونش

حقیقت جان جان گوید درونش

که او بودست اینجا رهنمونش

چو آدم دید این جوهر درونش

حقیقت نور او شد رهنمونش

کسی دیدست رویت در درونش

که هم تو کردهٔ مر رهنمونش