گهی با رند در میخانه بودیم

گهی رخ در در بت‌خانه سودیم

گهی بوده گهی نابوده بودیم

گهی کشتیم و گه هیچی درودیم

بسی اسرار جان اینجا نمودیم

دَرِ معنی بیکباره گشودیم

مدتی تا در این جهان بودیم

هرزه گفتیم و باد پیمودیم

مردمان در عمارت افزایند

ما همه در خسارت افزودیم

ای بسا کز برای سود و زیان

[...]

بی زمین و زمان بهم بودیم

از وجود جهان نیفزودیم

در فلان خانه شب بهم بودیم

یک نفس تا بروز نغنودیم

پس چو ما روز و شب بهم بودیم

هرچه گفت او بصدق بشنودیم

نه مهر بمهر تو فزودیم

گیرم نه در وفا گشودیم

نه بود هر آنچه مینمودیم

آخر نه من و تو دوست بودیم

ما زنگ ز آینه زدودیم

در آینه روی خود نمودیم

رندانه در شرابخانه

بر جملهٔ عاشقان گشودیم

مستانه به یک کرشمهٔ دل

[...]

همراز حریم قرب بودیم

در مهد وفا به هم غنودیم

زین فضله که نغمه ها سرودیم

در جوش جنون به خود نبودیم

تا سایه صفت آینه از زنگ زدودیم

خورشید عیان‌ گشت مثالی ‌که نمودیم

خون در جگر از حسرت دیدار که داریم

آیینه چکید از رگ آهی‌ که‌ گشودیم

امروز به یادیم تسلی چه توان ‌کرد

[...]

جز حیرت ازین مزرعه خرمن ننمودیم

عبرت نگهی ‌کاشت ‌که آیینه درودیم

در زیر فلک بال نگه وا نتوان ‌کرد

عمریست ‌که واماندهٔ این حلقهٔ دودیم

فریاد که درکشمکش وهم تعلق

[...]

باغ را بسته راه پیمودیم

تا بپای درختی آسودیم

آنروز که از خواب عدم دیده گشودیم

جز دوست ندیدیم و دگر باره غنودیم

بیدار دل آن کاو که بیاد تو کند خواب

ما چشم بغوغای رقیب از چه گشودیم

سرگشته چو گوئیم از آن در خم چوگان

[...]

من و تو عارض ذات وجودیم

مشبک‌های مشکات شهودیم

چندانکه بمدح او سرودیم

یک نکته ز صد نگفته بودیم

جبین را پیش غیر الله سودیم

چو گبران در حضور او سرودیم

ننالم از کسی می نالم از خویش

که ما شایان شان تو نبودیم