ز گوهر یمن گشت افروخته

عماری یک اندردگر دوخته

یکی دشمنی باشد اندوخته

نمک را پراگنده بر سوخته

به ایوان خویش آمد افروخته

خرامان و چشم بدی دوخته

جهانی به آتش برافروخته

همه کاخها کنده و سوخته

چو زنار قسیس شد سوخته

چلیپا و مطران برافروخته

به آتش شوی ناگهان سوخته

روان آژده چشمها دوخته

نیستان سراسر شد افروخته

یکی کشته و دیگری سوخته

پلنگان و شیران آموخته

به زنجیر زرین دهن دوخته

دگر گنج کش خواندی سوخته

کزان گنج بد کشور افروخته

همه دژ سراسر برافروخته

همه خان و مان کنده و سوخته

برنج و بسختی جگر سوخته

ز رستم هنرها بیاموخته

که روزی شوی ناگهان سوخته

خرد سوخته چشم دل دوخته

شده ورقه مسکین دل سوخته

به دل در ز عشق آتش افروخته

ز قتل پدر بد دلش سوخته

به جان اندرش آتش افروخته

دلش از غم عشق شد سوخته

چو شمعی شد از آتش افروخته

بشد مام گلشاه دل سوخته

سوی ورقهٔ آتش افروخته

شد از غم دل هر دو افروخته

جگر خسته گشتند و دل سوخته

اگر کینه تان بد ز من، توخته

وگر خواستی سوختن، سوخته

شد از مرگ آن هر دو دل سوخته

دل خلق بر آتش افروخته

درخشان ز تن خشت افروخته

چنان کآتش از هیزم سوخته