مگر کز نهان من آگه شود

سخنهای گوینده کوته شود

بکوشیم تا روز تو به شود

همان نامت از مهتران مه شود

ز خون برادر چو آگه شود

همه شرم و آزرم کوته شود

مبادا کزین شاه آگه شود

ز شادی مرا دست کوته شود

ز هر داد و بیدادی آگه شود

به راه آرد آن را که از ره شود

چو توفیق ما هر دو همره شود

سخن را یکی پایه در ده شود

چون ز فعل و قول خود آگه شود

ترک کلی گوید و باره شود

هرکه این برخواند او آگه شود

عاشق آسا آنگهی در ره شود

در پیش چون بندگان در ره شود

تا نباید زو کسی آگه شود

چون به نزدیک ولی الله شود

آن زبان صد گزش کوته شود

نجهد از تخییلها نی شه شود

تیر شه بنماید آنگه ره شود

چون قضا آید طبیب ابله شود

وان دوا در نفع هم گمره شود

دگر آنکه گر کهتری مه شود

ز همتای خود در هنر به شود

طغان‌شه ازین حال آگه شود

همه روز شادیت کوته شود

از آن پیش کین دیو آگه شود

ز چاره مرا دست کوته شود

ازین راز ما هیچ آگه شود

ز چاره مرا دست کوته شود

تا چو به معراج تو را ره شود

دست شیاطین ز تو کوته شود

چو آفتاب جمال تو آشکاره شود

چراغ لعل به فانوس سنگ خاره شود

نشان آبله افزود حسن روی ترا

یکی هزار شود ماه چون ستاره شود

عنان حزم مبادا زکف دهد که دلت

[...]

هزار دور از سپهر چو بگذرد گه شود

که تا یک آدم بدهر صفیعلی شه شود

چرا نه بینی که چون میان کل بشر

یکی بدین وزن و سنگ عیان بنا گه شود

ز سیصد و شصت شب شبی بود لیل قدر

[...]

شش برابر چون یکی با ده شود

ذات مطلق آید والله شود