بران خسروی یال و آن چنگ او

بدان شاخ و آن فر و اورنگ او

جهان خیره ماند ز فرهنگ او

از آن برز و بالا و اورنگ او

دمان اژدهاییست کز جنگ او

سُته شد جهان پاک بر چنگ او

ز گردی و از رای و فرهنگ او

ز بالا و از فرّ و اورنگ او

دو سالار افریقی از جنگ او

بماندند بیچاره در چنگ او

به خون کرد با خنجر آهنگ او

رهاندند خویشانش از چنگ او

روز کوشیدن نیارد شیر گردون جنگ او

اژدها زنهار خواهد روز جنگ از چنگ او

تیغ رادی زیر زنگ جهل پنهان گشته بود

کف گوهر بخش او بزدود یکسر زنگ او

کوه و دریا برنگیرد روز رادی جود او

[...]

مبادا شوم عاجز از جنگ او

زیانی کشم آخر از چنگ او

خردمندی و فر و اورنگ او

مهی و جوانی و آهنگ او

چو شیر است در رزم آهنگ او

ندارد کسی تاب در جنگ او

نه قارن دگر شد سوی جنگ او

که سیر آمد از جنگ و نیرنگ او

سخن رانم از فرّ و فرهنگ او

برافرازم اکلیل و اورنگ او

جهان چیست‌، بگذر ز نیرنگ او

رهایی به چنگ آور از چنگ او

بزرگان ایران ز فرهنگ او

ترازو نهادند با سنگ او

بر آن گونهٔ گندمی رنگ او

چو مشک سیه خال جو سنگ او

ز بس جادویی‌های فرهنگ او

بدو بگرویدند و ارژنگ او

عقابین‌ِ پولاد در چنگ او

عقابان سیه‌جامه ز آهنگ او

خوش آوازی ناله‌ی چنگ او

خبر دادش از روی گلرنگ او

گوهر خاکی که آمد آسمان هم رنگ او

شد بریده پای خصم از گام همچون خنگ او

در نیام تنگ و تاریک ارچه محبوسش کنی

وهم هم بیرون نیارد وقت تنگاتنگ او

صبحدم روی افق رنگین اگر گردد سزد

[...]

چون بخندیدی لب گلرنگ او

گلشکر گشتی فراخ از تنگ او