همه تن ز سر تا در آهن شده

که کوهی همه آهنی تن شده

ای شخص تو نشانه تیر محن شده

روحت به بارگاه صفا مرتهن شده

بی روی تو گرفته شکن روی آفتاب

وز رفتن تو سخن بی شکن شده

ببرید بند کیسه عمرت به دست قهر

[...]

ای گرفتار عیال و زن شده

همچو حیوان در پی خوردن شده

یا الهی پیش تو روشن شده

کین جهان بر من یکی گلخن شده

ای زانوارت جهان روشن شده

قرص خور، شمعی از آن روزن شده

این جهان از بوی او روشن شده

گوئی از فردوس یک روزن شده

وی تو در قید عیال و تن شده

بهر نان وابستهٔگلخن شده

جوهر معنی من انسان شده

همچو حیدر رحمت رحمن شده

کاین گروهی اند چون یک تن شده

وز میانشان رسم ما و من شده

آتش طبعیت ره زن تن شده

در میان جسم در هر فن شده

ای از تو خاکی تن شده تن فکرت و گفتن شده

وز گفت و فکرت بس صور در غیب آبستن شده

هر صورتی پرورده‌ای معنی است لیک افسرده‌ای

صورت چو معنی شد کنون آغاز را روشن شده

یخ را اگر بیند کسی و آن کس نداند اصل یخ

[...]

همه پنجه مهر مرجان شده

هوا یکسره نیز پر خون شده

سراپا همه غرق آهن شده

تو گوئی که آهن ورا تن شده

عالمی از نور او روشن شده

یوسفی پنهان به پیراهن شده

آتش آهم نهال وادی ایمن شده

باز این آتش نگه کن کز کجا روشن شده

من چنین مدهوش وصل و غافلم از بیخودی

اشک حسرت آمده از دیده تا دامن شده

نیست جز آیینه چشم دل او را جلوه گاه

[...]

آفاق در مصیبت او ممتحن شده

این مرگ باعث الم مرد و زن شده

بخت مرا حادثه مسکن شده

وز خلف عیش سترون شده

شرح اوصاف گلم رهزن شده

لیک بسته چشم و در گلشن شده

ای تشنه لب سرت ز چه دور از بدن شده

غسلت ز خون و، گرد و غبارت کفن شده

جسم تو پاره پاره به روی زمین ولی

بر نی سرت نظارهٔ هر مرد و زن شده

تو حشمت الهی و ز بیداد اهرمن

[...]