مرا زین بیش در عالم غمی نیست

که در شادی و در غم همدمی نیست

دمی خوش بر همه عالم حرام است

که اندر ملک عالم محرمی نیست

یقینم شد که زخم آسمان را

[...]

کفی گل در همه روی زمی نیست

که بر وی خون چندین آدمی نیست

از او بِهْ گر چه شه را هم‌دمی نیست

شهنشه زود سیر آمد غمی نیست

با زخم من ارچه مرهمی نیست

چون تو به سلامتی‌، غمی نیست

در عشق تو ای جان که چو تو خوش صنمی نیست

سرگشته دلی چون من و ثابت قدمی نیست

گویند کم از یک نبود هرگز و چندم

از عشق تو سرگرم اگر کم ز کمی نیست

ما را همه شادی ز غم تست فزون باد

[...]

ز دنیا آدمی را خرّمی نیست

کسی کوخرّمست او آدمی نیست

بی روی تو، روی خرمی نیست

در عشق تو، جای بی غمی نیست

جز با سر زلف تو، فلک را

در شیوه ی جور، همدمی نیست

گفتی که بحکم توست، دل را

[...]

ابریست مطیر دست طاهر

کز پاشش گوهرش کمی نیست

آن خواجه آسمان مثابت

کش شبه و نظیر در زمی نیست

در طوس مقام او دریغ است

[...]

جهان تا هست خالی از غمی نیست

به ریش خاطر او مرهمی نیست

غمش همدم بود از جور ایام

که تا دانی که او بی همدمی نیست

دمادم غم ز دل خالی نباشد

[...]

مرا گر با تو روی همدمی نیست

گدایان را به سلطان محرمی نیست

ز عشقم درد و غم در دل بسی هست

به اقبال توام زینها کمی نیست

پری را ماند آن مه در لطافت

[...]

دلا بنیاد جان را محکمی نیست

در او جز غم اساس خرّمی نیست

چه پوشم راز دل از تو چو هرگز

میان ما و تو نامحرمی نیست

اگر در روضه رضوان صد ره از حور

[...]

به گیتی در نشان خرمی نیست

وگر باشد نصیب آدمی نیست

هر کس که نه عاشق آدمی نیست

شایسته بزم محرمی نیست

درین عالم گرت یکدم غمی نیست

غنیمت دان که عالم جز دمی نیست

جز این یک دم که هستی عالمی نیست

غنیمت دان که عالم جز دمی نیست

بدو گفت از که می ترسی غمی نیست

که اینجا هیچ کس نامحرمی نیست

سخن چین را به دانا محرمی نیست

چرا کان بی سعادت آدمی نیست

مشو غمگین که عالم جز دمی نیست

ز ملک بی غمی به عالمی نیست

عیسی دم ما همدم اگر نیست غمی نیست

ما را غم آن کشت که با ماش دمی نیست

ای ابر کرم مرحمتی کن که درین راه

جز اشک من تشنه جگر هیچ نمی نیست

گر وصل تو جویم بگدایی مکنم عیب

[...]

بشهر او نشان آدمی نیست

بدشت او گیاه خرمی نیست