قدت قدم ز بار محنت خم کرد

چشمت چشمم چو چشمه‌ها پر نم کرد

خالت حالم چو روز من تیره نمود

زلفت کارم چو تار خود در هم کرد

نه چونین سور افریدون و جم کرد

نه چونین سور سام و روستم کرد

زمین پر زر و دینار و درم کرد

جهان بر خلق چون خلد ارم کرد

بزرگان را خداوند علم کرد

[...]

التفات توام مکرم کرد

لطف تو از غمم مسلم کرد

خاک بودی ترا مکرم کرد

زان پست جلوهٔ دو عالم کرد

شرع او را فلک مسلّم کرد

خانه بر بام چرخ اعظم کرد

بدین شمشیر هر کاو کار کم کرد

قلم شمشیر شد دستش قلم کرد

کُردی خرکی به کعبه گم کرد

در کعبه دوید و اُشتلُم کرد

گورخان را چو گور در خُم کرد

رفت از آن گورخانه پی گم کرد

گهی دندانش را سنگی قلم کرد

گه از طاعت همی پایش ورم کرد

چو کاف طاق و نون را جفت هم کرد

بسی فرزند موجود از عدم کرد

خطی خوش بود لوح دل قلم کرد

خطی بر خونم آورد و ستم کرد

پدر به جای پسر هرگز این کرم نکند

که دست جود تو با خاندان آدم کرد

خدای خواست که بر عالمی ببخشاید

تو را به رحمت خود پادشاه عالم کرد

روح را بعد از آن مجسم کرد

بی مدد، نامش ابن مریم کرد

زبانی پوزشی کان در حرم کرد

ز مریم چند گاه آن نیز کم کرد

مگر بر نوبتی خواب اشتلم کرد

که امشب خاستن را وقت گم کرد

آنکه گردون فراشت و انجم کرد

عقل و روح آفرید و مردم کرد

رشتهٔ کاینات در هم بست

پس سر رشته در میان گم کرد

غنچه در گلستان تبسم کرد

بلبل از ذوق آن ترنم کرد

ساقی مست می به رندان داد

عاقل از عشق عقل را گم کرد

چشم ما شد منور از رویش

[...]

عزم سر کوی آن صنم کرد

آهنگ حریم آن حرم کرد

خبر آمدن یار دلم خرم کرد

لیک نا آمدنش حال مرا درهم کرد

شادیی نیست که صدگونه غمش نیست ز پی

ای خوش آن کس که درین غمکده خو با غم کرد

کی توانم که ز بنیاد کنم خار غمش

[...]

دلم ز هجر رخت رو به کلبه غم کرد

پلاس کلبه غم را لباس ماتم کرد

ز تندباد حوادث چه غم چنین که مرا

نهال عشق تو در سینه بیخ محکم کرد

ملک زحسن تو در آب و خاک سری دید

[...]