بحکمتها مزین کن دلم را

گشاده کن تمامت مشکلم را

چون تو بابی آن مدینهٔ علم را

چون شعاعی آفتاب حلم را

گرمی دل نیست چو حاصل مرا

سرد شد از آب سخن دل مرا

به کاری رهنمونی کن دلم را

که نسپارد به شیطان حاصلم را

دود از دلم برآمد، دادی بده دلم را

در بر رخم چه بندی؟ بگشای مشکلم را

پایم به گل فروشد، تا چند سر کشیدن؟

دستی بزن برآور این پای در گلم را

دستم چو شد حمایل در گردن خیالت

[...]

کسی کو حل کند این مشکلم را

نثار او کنم جان و دلم را

ترا بند بر پای و بر دل مرا

توئی پای بر جان و بر گل مرا

اژدهای عشق زد زخمی عجب بر دل مرا

نیست خاطر سوی تریاک و فسون مایل مرا

نیست تریاک و فسون من بجز جانان که ساخت

مهرش از صبح ازل در جان و دل منزل مرا

عمر در تحصیل وصلش رفت و آن حاصل نشد

[...]

یاد آر حریف مقبلم را

وآراسته ساز محملم را

به لطف خویش حل کن مشکلم را

بمردم طاقتی بخش این دلم را

به من ده ز من ساز غافل مرا

به‌غم کار مگذار مشگل مرا

قاتل من چشم می بندد دم بسمل مرا

تا بماند حسرت دیدار او در دل مرا

قاتل من چشم می بندد دم بسمل مرا

تا بماند حسرت دیدار او در دل مرا

بیارایید امشب محفلم را

دهید از کوهکن کام دلم را

بیا آسان کن از خود مشکلم را

به برگیر و بده کام دلم را

داد خداوندی جان علم را

کرد ولیعهد خرد حلم را

کی سبکباری ز همراهان کند غافل مرا؟

بار هر کس بر زمین ماند، بود بر دل مرا

هر که می‌بیند چو کشتی بر لب ساحل مرا

می‌نهد از دوش خود، بار گران بر دل مرا

از بهار افزود شور عشق چون بلبل مرا

خامه مشق جنون گردید چوب گل مرا

صحبت طفلان بود دیوانه را باغ و بهار

دامن پر سنگ باشد دامن پر گل مرا

با پریشان خاطری از وسعت مشرب خوشم

[...]

می کشد هر دم ز بی تابی به جایی دل مرا

نیست چون ریگ روان آسایش منزل مرا

شهری عشقم، به سنگ کودکان خو کرده ام

برنچیند دامن صحرا غبار از دل مرا

گرچه از آزادگانم می‌شمارند اهل دید

[...]