امیرخسرو دهلوی
»
دیوان اشعار
»
مثنویات
»
شمارهٔ ۶ - از اینجاست که از مدح کردن اظهار بیزاری و از اهل زمانه گله میکند
گرمی دل نیست چو حاصل مرا
سرد شد از آب سخن دل مرا
تاکی از ین شیوه به ننگی شوم
بیغرض آماج خدنگی شوم
تام گدائی کنم اسکندری
خلعت عیسی فگنم بر خری
محتشمانند درین روزگار
مس به زر اندودهٔ ناقص عیار
کوردل از دولت و کوتهنظر
دولتشان از دلشان کورتر
گوش گران و همه ناموس جوی
سفلهوش و دونصفت و تنگخوی
بی کرمی نام فروشی کنند
بی گهری مرتبه کوشی کنند
خورده به درویش نیاز ند پیش
بیش رسانند بدانجا که بیش
گر برسانند، مثل، بر گدای
یک درمی ده طلبند از خدای
این سخن چند که بیخواست است
شاعری ای نیست همه راست ست
لیک به خواهش چو مرا نیست راه
جز به خدا یا به در باد شاه
هر چه گفتم ز کسی باک نیست
زهر نخوردم غم تریاک نیست
نیت آن دارم ازین پس به راز
کز در شه نیز شوم بینیاز
پشت بجویم نه پناهی ز کس
چون خداوند کنم روی و بس
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره ناامیدی و سرخوردگی شاعر از وضعیت اجتماعی و اخلاقی جامعه است. شاعر احساس میکند که گرمی و محبت از دل او رفته و به سردی آب سخن دلش تبدیل شده است. او از بیاعتنایی افراد به یکدیگر و ناهنجاریهای اجتماعی گلایه دارد و تأکید میکند که افراد ثروتمند در واقع از نظر انسانی ضعیف و ناقصاند. همچنین، او به بیوفایی و خودخواهی شیوههای رایج اشاره میکند و معتقد است که در این میان، تنها راه نجات او توجه به خداوند است. شاعر در نهایت به این نتیجه میرسد که به جای وابستگی به دیگران، باید به خداوند تکیه کند و از او بینیاز باشد.
هوش مصنوعی: دل من دیگر گرمایی ندارد، زیرا که سخنانم همچون آب سرد و بیحالی است.
هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید به این روش به ننگ دچار شوم و بیهدف مورد هدف تیر قرار بگیرم؟
هوش مصنوعی: من به گونهای تهیدست بودهام که میخواهم به جای عبایی که متعلق به عیسی است، از بار بر روی الاغی بهرهبرداری کنم.
هوش مصنوعی: در این روزگار، افرادی که خود را محترم میشمارند، به مانند مسی هستند که با طلا پوشانده شده اما از نظر کیفیت و ارزش واقعی، ناقص است.
هوش مصنوعی: برخی افراد با دیدگاههای محدود و ناتوانی در درک واقعیات، حتی اگر در موقعیتهای خوب قرار داشته باشند، همچنان نمیتوانند از ارزش آن موقعیتها بهرهبرداری کنند و در واقع دلشان از درک این فرصتها ناتوانتر است.
هوش مصنوعی: گوشی که سنگین است و کسانی که فقط به نام و اعتبار خود میاندیشند، از نوعی بیکفایتی و ویژگیهای زشت و نامناسب برخوردارند.
هوش مصنوعی: برخی افراد بیمقدار و بیاهمیت خود را به شکلهای مختلف به نمایش میگذارند و سعی در نشان دادن استعدادهای نوازشدهنده دارند، در حالی که صلاحیت و ارزش واقعی ندارند.
هوش مصنوعی: درخواست و نیازهای خود را به خانه ی درویش نبر، زیرا آنها فقط به شناخت و فهم عمیق میکوشند و ما را به جایی میرسانند که بالاتر از نیازهای مادی است.
هوش مصنوعی: اگر به مسکین و گدای یک درهم بدهند، از خداوند بخواهند که او نیز به آنها مرحمت کند و عطا کند.
هوش مصنوعی: این صحبتها که بدون خواست و اراده شاعر بیان شدهاند، همه حقیقت ندارند.
هوش مصنوعی: اما چون به خواستهام راهی ندارم جز به خدا یا اینکه به سمت درگاه شاه بروم.
هوش مصنوعی: هر چه درباره کسی گفتم، برایم مهم نیست. چون دلیلی برای نگرانی ندارم و احساس غم نمیکنم.
هوش مصنوعی: من تصمیم دارم از این پس به رازی دست یابم که حتی از درگاه پادشاه هم بینیاز شوم.
هوش مصنوعی: من در جستجوی پناهگاهی از دیگران نیستم، چون هنگامی که به خداوند روی میآورم، همه چیز برایم کافی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.