ای سنایی جان ده و در بند کام دل مباش

راه رو چون زندگان چون مرده بر منزل مباش

چون نپاشی آب رحمت نار زحمت کم فروز

ور نباشی خاک معنی آب بی حاصل مباش

رافت یاران نباشی آفت ایشان مشو

[...]

به پیروزی خود قوی‌دل مباش

ز ترس خدا هیچ غافل مباش

یا چو عثمن پر حیا و حلم باش

یا چو حیدر بحر جود و علم باش

تو ز دین مصطفی جاهل مباش

در طریق مرتضی غافل مباش

جنبشی کن ای پسر کاهل مباش

چون بلی گفتی به تن تنبل مباش

ای پسر چون احمق و جاهل مباش

یک دم از یاد خدا غافل مباش

از خدای خویشتن غافل مباش

غافلانه در ره باطل مباش

چون گزیدی پیر نازک‌دل مباش

سست و ریزیده چو آب و گل مباش

تُرُش‌روی در هیچ محفل مباش

قدح نوش کن زهرِ قاتل مباش

بی وفا یارا چنین بی رحم و سنگین دل مباش

دردمندان توییم از حال ما غافل مباش

اختر فرخنده فالی ماه هر مجلس مشو

آفتاب بی زوالی شمع هر محفل مباش

پای بر جا همچو سروم در هوای قد تو

[...]

بیوفا یارا چنین بیرحم و سنگین دل مباش

دردمندان توایم از حال ما غافل مباش

از روی دل ز عاجزی خود خجل مباش

پامال خصم خویش چو خون بحل مباش

همچون غبار، گاه برانگیز خویش را

افتاده زیر پا چو زمین متصل مباش

دامان روزگار فراخ است، می بنوش

[...]

می کشی چون با حریفان باده لایعقل مباش

از خداچون غافلی باری ز خود غافل مباش

دعوی خون را همین جا بانگاهی صلح کن

روز محشر درکمین دامن قاتل مباش

در میان شبنم ما و فروغ آفتاب

[...]

ای دل اندر راه او ده اسبه ران را جل مباش

چست ران چالاک رو لابث مشو کاهل مباش

تا جمال او نه بینی یک نفس ساکن مشو

تا نیایی وصل ره رو رهن هر منزل مباش

خویشتن را بی‌محابا در خطرها در فکن

[...]

سبزهٔ خط گو دمید آشفته چون سنبل مباش

بیش از این در قید زلف و پیچش کاکل مباش

از هزاران بی وفا عاشق چه حاصل عشق را

باغ باید سبز گو تعریف گر بلبل مباش

تیغ همت تیز می باید که در قتل عدو

[...]

سنگ را بگذار و سنگین دل مباش

خود بخونریزی خود مایل مباش

هان و هان زین خادمان غافل مباش

غافل از این هادمان دل مباش

سیر افعال است این بَد دل مباش

وز اراده و امر او غافل مباش