ازانپس بیامد به نزدیک بلخ

نیازرد کس را به گفتار تلخ

بگفت آن سخنهای ناپاک و تلخ

که آمد سپهبد سیاوش به بلخ

من اکنون هیونی فرستم به بلخ

یکی نامهٔ با سخنهای تلخ

کشانی و شگنی و گردان بلخ

ز کاموس‌شان تیره شد روز و تلخ

ز دانش چشیدند هر شور و تلخ

ببودند با کام چندی به بلخ

ز شاهان شه پیر گشته به بلخ

جهان بر دل ریش او گشته تلخ

همی گفت کی شاه گردان بلخ

همه زندگانی ما کرده تلخ

از ایدر برو تازیان تا به بلخ

که از بلخ شد روز ما تار و تلخ

چو ترکان رسیدند نزدیک بلخ

گشاده زبان را به گفتار تلخ

سپاهی ز ترکان بیامد به بلخ

که شد مردم بلخ را روز تلخ

شهنشاه لهراسپ را پیش بلخ

بکشتند و شد بلخ را روز تلخ

چنین گفت کو چون بیامد به بلخ

زبان و روان پر ز گفتار تلخ

چو ارجاسپ آمد ز خلخ به بلخ

همه زندگانی شد از رنج تلخ

چغانی وسومان وختلان و بلخ

شده روز بر هر کسی تار و تلخ

نگر تاچه گوید سخن گوی بلخ

که باشد سخن گفتن راست تلخ

چه آمد ز تیمار برشهر بلخ

که شد زندگانی بران بوم تلخ

یکی بهره زیشان فرستم ببلخ

بایرانیان بر کنم روز تلخ

ز پیش پدر گیو شد تا به بلخ

گرفته به یاد آن سخنهای تلخ

چشیده بسی از جهان شور و تلخ

به یاری گستهم نوذر به بلخ

به جیحون گذر کرد بر سوی بلخ

چشیده ز گیتی بسی شور و تلخ