زانکه دریا و ابر و کان به عطا

بکنند از طریق جود خطا

اهل عطا کسی است که فضلی بود در او

نبود هر آن عطا که بدین کس دهی خطا

ناکس بود کسی که در او هیچ فضل نیست

ناکس بود کسی که به ناکس دهد عطا

مر عرب را فخر غزوست و عطا

در عرب تو همچو اندر خط خطا

زانک تاویلست وا داد عطا

چونک بیند آن حقیقت را خطا

پیش از استحقاق بخشیده عطا

دیده از ما جمله کفران و خطا

ما چنان پژمرده گشتیم ازعطا

که نه طاعتمان خوش آید نه خطا

که مضاعف زو همی‌شد آن عطا

کم همی‌افتاد بخشش را خطا

کار تو تبدیل اعیان و عطا

کار من سهوست و نسیان و خطا

چون شمارد جرم خود را و خطا

محض بخشایش در آید در عطا

اندر آن هنگامه ترکی از خطا

سخت طیره شد ز کشف آن غطا

ببخشود آن قوم و دیگر عطا

که هرگز نکرد اصل و گوهر خطا

مپوش از سر جهل بر خود خطا

عقوبت برابر مکن با عطا

اگر هیچ دانی صواب از خطا

شریکی مکن با مَلِک در عطا

نگیرند ازو جز به سهو و خطا

نهندش به حق مستحق عطا

دویم آنکه نارفته بروی خطا

گرفتی ازو باز رسم عطا

نبیند ز من باز هرگز عطا

نگردم دگرباره گرد خطا

گهی منع واجب کند گه عطا

نکو فهم کن، تا نیفتد خطا

بداند که بو دَست سهو وخطا

به خشنودی از شاه باید عطا

هیچ سودی نکرد تا که خطا

یافت شهرت ز واصل بن عطا

ای کرده نهان ز سایلت خوان عطا

دریوزه احسان و تمنای عطا

چون هست دلت به مرکز عدل محیط

زان صورت حیف را خطی خواند خطا