لفظ یسعی بخوان که اندر نشر

طرقوا گوی مؤمن است به حشر

بوده در زیر نور پیش از نشر

عدل او بابت ترازوی حشر

تا در آن دم بتر ز خویش ز شر

نشناسد کسی ز جمله بشر

حق تعالی خلق را گوید بحشر

ارمغان کو از برای روز نشر

یا رسول الله بگویم سر حشر

در جهان پیدا کنم امروز نشر

از غریو کودک آنجا خیر و شر

گرد آمد گشت بر کودک حشر

گر نبودی مر عرض را نقل و حشر

فعل بودی باطل و اقوال فشر

پس موکل‌های دیگر روز حشر

هم تواند آفرید از بهر نشر

زان نمی‌برم گلوهای بشر

تا مرا باشد کر و فر و حشر

چونک صانع خواست ایجاد بشر

از برای ابتلای خیر و شر

باد گوید پیکم از شاه بشر

گه خبر خیر آورم گه شوم و شر

شفیع الوری، خواجهٔ بعث و نشر

امام الهدی، صدر دیوان حشر

در او هم اثر کرد میل بشر

نه میلی چو کوتاه‌بینان به شر

بهایم خموشند و گویا بشر

زبان‌بسته بهتر که گویا به شر

چون شود در تو نیست وصف بشر

ذات تو بگذرد ز خیر و ز شر

دیده او را چو خویش غرقۀ شر

ملکی را نهاده نام بشر

مَلَکش خوان ورا مگوی بشر

زانکه همچون ملک بری است ز شر

نبود شمس و زمهریر به حشر

کی بگنجد دو ضد اندر نشر؟

در نمکسار چون فتاد بشر

شد نمک، رَست او ز خیر و ز شرّ

شاه حق است در لباس بشر

نیست پوشیده زو نه خیر و نه شر