تو خود دانی سخن در هم سرشتن

به نامه هر چه به باید نبشتن

کنون نامه همی باید نوشتن

بدین بیچارگی خرسند گشتن

وگر چاره نبود از مهر کشتن

چه بایست آنچنان نامه نبشتن

گُلش فرمود در شِکر سرشتن

به شیرین نامهٔ شیرین نوشتن

دلش تخم هوس فرمود کشتن

جواب نامهٔ خسرو نوشتن

بفرمود از عطا عطری سرشتن

بنام هر کسی حرزی نوشتن

خو کرده به کوه و دشت گشتن

جولان زدن و جهان نبشتن

نبود از راه روی بازگشتن

نه زانموران طریق بر گذشتن

یکایک را مرتب در نوشتن

بهمت از همه اندر گذشتن

همه مقصودم اینجاهست کشتن

وزین صورت همه آزاد گشتن

بباید سوخت آنگه بعد کشتن

که تا باشد مراورا باز گشتن

نمود جمله عشّاقم بکشتن

بخواهم یک دم از سردرگذشتن

منم تسلیم تو از بهر کشتن

دمی از دیدنت اینجا بگشتن

همه برناخنی بتوان نوشتن

ولی آسان بر آن نتوان گذشتن

بکش این مرغ اگر خواهیش کشتن

یقین مرغ از تو کی خواهد گذشتن

کنون اینجا چه غم دارم ز کشتن

نخواهم یک دم از دیدت گذشتن

ترا بینم یقین تا وقت کشتن

دمی از تو نخواهم دور گشتن

چون تواند کسی مرا کشتن؟

یا به خاک و به خونم آغشتن؟

هرگه منعش کند از آن کشتن

گوید او هست جهل از این گشتن

زهد فرض از حرام برگشتن

زهد فضل از حلال بگذشتن