در هوا ذره را کنی تعریف

بدن خاک را دهی تشریف

عاشق ذکر او لئیم و ظریف

جود او نکتهٔ وضیع و شریف

از پی گفت و کرد دون و ظریف

گوش و چشمش شده چو عقل شریف

من یکی شاعرم مبارک هجو

نیست حاجت مرا بدین تعریف

هرکه را من هجا کنم گردد

گر بود دون دون، شریف شریف

گر کلاخ را هجا کردم

[...]

با حکیمان و ندیمان ظریف

کی رسد در راه مردان شریف

باز بعضی با غلامان ظریف

بوده درخمارخانه با حریف

دختری بنمود دنیا بس ظریف

در یقین بد پیره زالی بس خریف

ای خنک زشتی که خوبش شد حریف

وای گل‌رویی که جفتش شد خریف

من کم از خرسی نباشم ای شریف

ترک او کن تا منت باشم حریف

راضیم من شاکرم من ای حریف

این طرف رسوا و پیش حق شریف

آخرون السابقون باش ای ظریف

بر شجر سابق بود میوهٔ طریف

اندر آمد جوحی و گفت ای حریف

ای وبالم در ربیع و در خریف

مسوزان درخت گل اندر خریف

که در نوبهارت نماید ظریف

دست بر هم زند طبیب ظریف

چون خرف بیند اوفتاده حریف

در جهانی که جانهای شریف

خوش بهمدیگرند یار و حریف

به لطفِ عمیم و به لفظِ شریف

نگه‌دار حدِّ ندیم و حریف

شاه چون دانست قدرش را شریف

ساختش در خلوت و صحبت حریف

بود زبان دان زن شوخ ظریف

گفت دو بیتک بزبان حریف

نه تهمت بر کسی بندی نه تعریف

نه تعظیم از کسی خواهی نه تشریف

باده پیما و غزل خوان و حریف

شوخ و شنگول و سبک روح و ظریف